Ұсақшоқылық - аридтік атыраптарға тон бедер типі. Жайпақ түпті қазаншұңқырлары немесе аңғарлары алмасып келетін ретсіз орналасқан шоқылардан, төбелер мен қырқалардан тұрады. Әдетте, төбелер түптік тау жыныстарынан тұрады. Басы үшкір, биіктігі 50—100 м болады: қазаншұңқырларда кейде көлдер пайда болады. Ұсақшоқылық континенттік климат жағдайында таулы атыраптардың ұзақ уақыт бұзылуы мен тегістелуі нәтижесінде қалыптасады (мысалы, Қазақтың ұсақшоқылығы, Сарыарқа).[1]

Дереккөздер өңдеу

  1. Қазақ тілі термиңдерінің салалық ғылыми түсіндірме сөздігі: География және геодезия. — Алматы: "Мектеп" баспасы, 2007. — 264 бет. ISBN 9965-36-367-6