Ажының жақсы-ақ қызы едім...
«Ажының жақсы-ақ қызы едім...» - Абайдың 1892 жылы ауызша шығарған өлеңі. 8 тармақты 1 шумақ. Ақын көбіне әңгіме, ертек айтып, ауық-ауық ел аралап, үйін «ұмытып» кететін досы Баймағамбетке «өкпелі» әйелінің атынан әзіл айтады. Әзіл-қалжыңдары жарасқан жақсы замандастардың зілсіз сөзі. Осы жұп-жұмсақ күлкісінің өзімен-ақ шаруаға қырсыз құрдасының оғаш мінезін «пышақсыз бауыздайды». Өлең 7 буынды шұбыртпалы ұйқаспен жазылған. Алғаш рет ақынның 1933 жылғы жинағында жарияланды. Ешқандай текстологиялық өзгеріске ұшырамаған. Өлең орыс тіліне аударылған.[1]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Абай. Энциклопедия. – Алматы: «Қазақ энциклопедиясының» Бас редакциясы, «Атамұра» баспасы, ISBN 5-7667-2949-9
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |