Буын тілдер

Буын тілдер ( орыс. слоговые языки ) - фонологиялық жүйесіндегі негізгі тіл бірлігі буын болып табылатын тілдер (қытай және Оңтүстік-шығыс Азия тілдерінің көпшілігі). Олардың буын кұрамы қарапайым, ал дыбыстық кұрамы өте күрделі: "дауыссыз + жарты дауысты + дауысты + имплозив (жабысыңқы) дауыссыздардан" тұрады. Буын тілдерде буын мен морфеманың шекарасы әдетте сәйкесіп отыратындықтан, морфеманың көрінісі фонологиялық тұрғыда буыннан қысқа болмайды. Буын ішінде морфемалық шек (шекара) болуы мүмкін емес, себебі буын - морфеманы жасаушы қажетті элемент. Ол кұрамы жағынан фонемаға парапар тіл бірлігі болып табылады. Бірақ буын ішінде морфологиялық(морфемалық емес) шек болады, ол морфологиялық денгейдегі алмасулардан, жартылай қайталаулардан тағы басқа көрінеді. Буын тілдер болатыны туралы болжамды Л. В. Щерба айтқан. Е. Д. Поливанов буын қытай тілінде негізгі фонологиялық тіл бірлігі екені туралы көзқарасты қалыптастырды. А. А. Драгунов ондай буынды буын фонема терминімен атады.