Бұралқы Құдайбергенұлы

Бұралқы Құдайбергенұлы (1878-1970), төкпе ақын, Қаз КСР-інің халық ақыны (1944). Жаңаарқаның түлегі. Руы Тама, оның ішіңде Төлеп. Жастайынан пысықтығымен, мінезге бай сыйлылығымен, орнын тауып сөйлейтін шешендігімен ел көзіне ерте түседі. 1921 жылы Үшабыз болысына ревком төрағасы, кейін Мұңлы болысы төрағасының хатшысы болған. Бұралқы ақындықпен жас кезінен айналысқан. Домбыра тартып, өлең айтып қана қоймай, сол кездегі дәстүр бойынша қыз-жігіттің айтысына түсіп, өзінің ақындығын аңғартады. Жас кезіндегі айтыстарынан кейінгі ұрпаққа жеткендері «Бұралқы мен Ақсұлу қыз айтысы» және «Дәрхия қыз бен Бұралқы айтысы» деп аталатын екі көлемді айтысы. Бұралқының ақындық өнерінің кемелдену кезеңі Ұлы Отан соғысы жылдарына саяды. Соғыстың ауыр күндерінде көңлі жабырқаған елді рухани түлету, женістің болатынына елді иландыру, қиындықты сабырмен жеңуге шақыру Бұралқы шығармаларының негізгі арқауына айналды. Ақынның бір топ қолжазбалары ҚР Ұлттық ғылым академиясының сирек қолжазбалар қорында сақтаулы. «Пернедегі термелер» атты жинаққа (1965) «Туған жер» атты өлеңі енді.