Василий Андреевич Жуковский
Василий Андреевич Жуковский – орыс ақыны. Орыс әдебиетінде романтизмнің негізін салушылардың бірі.[1]
| Василий Андреевич Жуковский | |
|---|---|
 Василий Андреевич Жуковский | |
| Дүниеге келгені: |
9.2.1783 Ресей, Тула облысы, Мищенское ауылы |
| Қайтыс болғаны: |
24.4.1852 Германия, Баден-Баден, Петербургте жерленген |
| Мансабы: | орыс ақыны |
Помещик А.И. Буниннің заңсыз қалыңдығы – тұтқын түрік қызы Сальхиден туған. 1797 – 1801 жылдары Мәскеу университетінің жанындағы пансионда оқыған. 1812 жылы француз-орыс соғысына қатысты. 1815 жылы патша сарайына алынып, 1826 жылдан Ресей тағы мұрагерінің тәрбиешісі болды. А.С. Пушкинмен таныс болған. Ол өзінің патшаға жақындығын пайдаланып, декабрьшіл ақындардың, Т.Г. Шевченконың, М.Ю. Лермонтовтың, А.С. Пушкиннің жазасын жеңілдетуге көмектесті. Ресейде Орта Азия мен Қазақстанды зерттеумен айналысатын “Азия академиясын” құруды ұсынды. Жуковский 19 ғасырдың 30-жылдарынан бастап, көбінесе, шет елдерде тұрды. “Село молалары” атты тұңғыш өлеңі (Т.Грей өлеңінің аудармасы) 1802 жылы жарияланды. “Людмила” (1808), “Светлана” (1808 – 12), “Эол арфасы” (1814) балладалары Жуковскийді ақын ретінде танытты. Жуковский орыс әдебиетінде психол. лириканың негізін салды. Гомердің “Одиссейін” (1849), шығыс эпостарын (“Рүстем – Зораб”, 1847), Байрон, Шиллер шығармаларын орыс тіліне аударды.[2]
-
В. А. Жуковский Ескерткіште «1000-летие России» , Ұлы Новгородта -
Жуковскийге ескеркіш, Александровский бақшасы, Санкт-Петербург
Дереккөздер
өңдеу- ↑ “Қазақстан”: Ұлттық энцклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9
- ↑ Батыс Қазақстан облысы. Энциклопедия. — Алматы: «Арыс» баспасы, 2002, ISBN 9965-607-02-8
| Ортаққорда бұған қатысты медиа файлдар бар: Category:Vasily_Zhukovsky |
|
Бұл — тұлға туралы мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |