Жеміс көшетіжеміс және жидек дақылдарының тұқымынан өсірілген немесе ұластырылған екпе шыбықтар. Оларды арнайы жеміс көшеттіктерінде өсіреді. Ал тұқымынан өсіргенде көп жағдайда сорттың қасиетін жоғалтады. Сондықтан жеміс дақылдарын, көбіне вегетативті жолмен көбейтеді. Бұл кезде сорттың бағалы қасиеттері жақсы сақталып, ертерек жеміс бере бастайды. Оның тәсілдері өте көп, оларды үлкен екі топқа бөлуге болады:
1) сабақ пен тамыр бөлшектерін тамырландыру;
2) ұластыру.
Біріншісінде жеміс көшеті өз тамырынан, екіншісінде ұластырылған телінуші тамырынан қоректік заттар алып, өсіп көбейеді. Бірінші топқа жататын әдістерінен көбірек тарағаны — сүректелген қалемшелері арқылы (жүзім, қарақат), сұлама шыбықтарымен (қызыл қарақат, тұшала), атпа тамырдан және атпа сабақтардан (таңқурай, кейбір сүйекті дақылдар), мұртшалардан (бүлдірген, құлпынай), төбе бүршіктерінен (қара таңқурай, т.б.), т.б. көбею. Тамырын дамыту арқылы көбейтуге болмайтын жеміс көшетінің түрлерін ұластыру арқылы көбейтуге болады. Жеміс шаруашылығында бүршікпен және қалемшемен ұластыру кең тараған. [1]

Тағы қараңыз

өңдеу

Дереккөздер

өңдеу
  1. Қазақ энциклопедиясы,3 том