Зәкария Сағындықұлы

Зәкария Сағындықұлы (туған жылы белгісіз, Маңғыстау облысы – 1931) — ақын.

Зәкария Сағындықұлы
Туған жері	Маңғыстау облысы
Қайтыс болған күні	1931 (1931)
Қайтыс болған жері	Ойыл, Ойыл ауданы, Ақтөбе облысы, РКФСР, КСРО
Мемлекет	КСРО Ресей империясы (1922 жылға дейін)
Мамандықтары	ақын күйші
Аспаптары	домбыра

Өмірбаяны

Бала кезінен Абыл, Махамбет, Аралбай жырларын жаттап, Қашаған, Ақтан ақындардан өнеге алады. Зәкария жиын-тойларда жыр айтып, күй тартып, ән салып, өз өнерпаздығымен елге кең танылады.

Қазан төңкерісінен кейін елді отырықшылыққа үндеп, бірқатар ауылдарды Ойыл төңірегіне – Сулыкөл, Наршөккен, Қоғалыкөл, Қоңырсай мекендеріне қоныстандыра бастайды. Оның бұл игі ісін шолақ белсенділер теріс түсіндіріп, жалған жаламен кеңестік кезеңнің кәріне ұшырайды.

1928–1930 жылдары Ойыл түрмесінде отырып, 1930 жылы он жылға бас бостандығынан айыруға үкім шығарылады.

Шығармалары

Зәкария жазықсыз жаламен қапаста отырып шығарған «Адамзаттың баласы», «Құдіреті күшті құдайым», «Адай деген ел едік», «Көлденең жатқан Маңғыстау», «Шатылу бүгін емес, бұрыннан бар», т.б. жыр шумақтарында өткен дарқан күндерді еске алып, елдің рухын, бағзы тұрмысын армандай толғайды. Қадірлес досы Мамай Салғараұлына өлең-хат түрінде жолданған ыза мен мұңға толы тебіреніс-толғаулары ел арасына кең тараған. Толғаулары мерзімді баспасөз беттерінде және «Қапаста жазылған хаттар» (А., 1992), «Жыр-дария» (Ақтау, 1995) жинақтарында жарық көрген.