Махаббат, достық қылуға...

«Махаббат, достық қылуға...» - Абайдың 1896 ж. жазған өлеңі.

Өлеңнің сипаттамасы

Әрқайсысы 4 тармақты 2 шумақтан тұрады. Ақын махаббат тек непсі құмарлықпен өлшенбейтінін, «бес күндік ғашық жөн еместігін», оның сөнбес жұлдыз, жеткізбес арман болса ғана мәңгілік шырақ екенін баяндайды. Апайда ақын сүйіспеншілікті терең түсініп, адамгершілік қағидаларын жоғары бағалауға көз келген жанның бәрі дайын еместігін айтады, тозбас сөзім, тоқтамас жүрек жоқ деп қорытады.

Махаббатты, достықты мәңгі қастерлеп, қасиет тұтар жан таппағанына налиды. Өлең 7,8 буынды шалыс ұйқаспен кес төлеңген. Түпнұсқасы Мүрсейіт қолжазбаларынан (1907, 1910) алынып, алғаш рет 1909 ж. С.-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбай ұғылының өлеңі» атты жинақта жарияланды. Туындының басылымдарында текстологиялық ешқандай өзгөріс көздеспейді.

Мүрсейіт қолжазбаларыңда М. Ю. Лермонтов танаударылған деп көрсеткенімен, зерттеушілер өлеңі Абайдың тел туындысы деп қарастырады.

1977, 1980 жылғы жинақтарда өлеңнің жазылған уақыты 1895 ж. деп керсетілген. Олең қарақалпақ, қырғыз, өзбек, татар тілдеріне аударылған.