Мунтжактар (лат. Muntiacus) – бұғылар тұқымдасына жататын марал туысы, 8-ге жуық түрі бар. [1].

Мунтжактар
Muntiacus muntjak
Ғылыми топтастыруы
Дүниесі: Жануарлар
Жамағаты: Хордалылар
Табы: Сүтқоректілер
Ықшам табы: Ұрықжолдастылар
Сабы: Жұптұяқтылар
Кіші сабы: Ruminantia
Ықшам сабы: Pecora
Тұқымдасы: Cervidae
Кіші тұқымдасы: Cervinae
Тегі: Muntiacus
Rafinesque, 1815

Азияны мекендейді, Англия мен Францияға орналастырылған.

Жотасының биіктігі 40-65 см, салмағы -15-35 кг. Түсі сұр, сары немесе қоңыр. Еркектерінде азулы тістері және қысқа мүйізі бар. Салмағы шамамен 40-50 кг болатын алып мунтжак (М. vuquangensis) 1993-94 жылдары Орталық Вьетнамда табылған. Мьянма және Таиландтағы Феа (M.feae) мунтжагының жоғалу қаупі бар, қалған түрлері сирек кездеседі.

Мінез-құлығының ерекшеліктері өңдеу

Мунжактардың еркектері өз аймақтарын басқа еркектердің енуінен қорғайды. Олар кездескен кезде, әдетте, төбелеске келеді, онда қысқа мүйіздер өткір азу тістер ретінде қолданылмайды. Бұл бұғылар қуанғанда немесе қобалғанда иттердің үргеніне ұқсас дыбыстар шығарады.

Әйелдердің жүктілігі шамамен 7 айға созылады, содан кейін әдетте бір бала туады, оны анасы оны өз бетінше ұстанғанша қалың бұталарға жасырады. Бұл бұғылар өсімдік тағамдарымен қоректенеді: жапырақтар, шөптер, бүршіктер, құлаған жемістер.

Бір қызығы, сүтқоректілердің жаңа түрлерінің ашылуы екіталай деп есептелетін 1990 жылдары алғаш рет мунджактардың 5 жаңа түрі ашылған және сипатталған.

Азия елдерінде мунджактарды аулайды, олардың еті деликатес болып саналады.

Мүйіздері өңдеу

Олар мүйіздердің өте қарапайым құрылымында ерекшеленеді: әрбір мүйізде ұзындығы 15 сантиметрден аспайтын бір ғана, ең көбі екі бұтақ бар. Бұғылардың барлық дерлік түрлері сияқты тек аталықтарының мүйіздері болады.

Дереккөздер өңдеу

  1. "Britannica настольная энциклопедия"ТомI,АСТ-Астрель, Москва, 2006,ISBN 978-5-17-038532-4(Т.1) (АСТ),ISBN 978-5-271-15120-0 (Т.1) (Астрель)