Нанайлар

Нанайлар (нанай, нани (өз атаулары “жергілікті”, “осы жердің адамы”), гольдтер (ескірген атауы) – Ресей Федерациясындағы халық. Қиыр Шығыста Амур өзенінің төменгі ағысы мен Уссури өзенінің оң салалары бойын мекендейді. Ресейдегі жалпы саны – 10,5 мың адам (2000). Шағын бөлігі – хэчжэ (2 мыңдай) Қытайда (Сунгари мен Уссури өзендерінің аралығында) тұрады.

Нанайлар
Бүкіл халықтың саны
16 000
Ең көп таралған аймақтар
Ресей	11 671 (2010)
Қытай	5 354 (2010)
Тілдері
нанай тілі
Діні
православие

Этнонимі

«Нанай» сөзі «на» - жер, «най» - адам, жер адамы деп түсіндіріледі. Ертеде нанайлар орыс және басқа еуропалық тілдердегі әдебиетте гольд деген атпен белгілі болды. Қытайда нанайларды хэчжэ деп атайды. «Төменгі» нанайлардың өз атауы – «нани» – бұл да ульчидің өзіндік аты. Ал Амур бойындағы Найхиннің жоғары ағысында тұратын нанайлар өздерін нанай тілінде «хедзэ» деп атайды, оны «төменгі ағында тұратын» деп аударуға болады.

Тілі

Олар алтай отбасының тунгус-маньчжур тобының нанай тілінде сөйлейді. Диалектілер (немесе үстеулер) бар. Жазуы орыс әліпбиі негізінде. Орыс тілі де кең таралған.

Діні

Дәстүрлі діні – анимизм, бақсылық. Рухтар өз идеяларында аспанның, жердің (тайга, тау, өзен, бұлақ) және жер асты әлемінің барлық салаларын мекендеген. Барлық табиғи ресурстарды қабылдаушы рухтар басқарды. Нанайлар өзен мен тайга байлығын алу үшін ең алдымен бас құдайға - боа эденге дұға етті, оған аң терісі саудасы басталғанға дейін қанды құрбандық шалды, сонымен қатар олар басқа аспан иелерін де атап өтті. Олар тұмарларды және сиқырлы әрекеттерді, әсіресе жүкті әйел мен жаңа туған нәрестені зұлым күштерден қорғау үшін қолданған.

Тарихы

Нанай балалары

Нанайлар этногенезінің қалыптасуына Амурдың ежелгі тұрғындары және сырттан келіп қосылған тұңғыс, түрік, моңғол, манжур т.б. тайпалардың ұрпақтары қатысқан. Тұңғыс тайпаларының бірігуі нәтижесінде қалыптасқан. XIX ғасырда Нанайлар Сунгари сағасынан Софийск ауылына дейін Уссури мен Амур бойымен кең аумақты алып жатты. 1897 жылы Ресейде 5,4 мың нанай болды, 1860 жылдардан бастап нанайлықтар арасында православие діні таралды, 1897 жылы нанайлықтардың 82,7% - ы православиені ұстанды. 19 ғасырдың аяғынан бастап миссионерлік мектептер желісі қалыптасты. 20 ғасырдың басында нанайлар жартылай егіншілікке, мал шаруашылығына (1916 жылы олар шаруалар табына қосылып, оларға жер учаскелері бөлініп берілді), жалдамалы жұмысқа ауысты. 1927 жылы Қиыр Шығыс өлкесінде Торгонский және Болонья өлкелері құрылды, олар 1931 жылы Нанай ұлттық ауданына біріктірілді (1963 жылы жойылды).

Кәсібі

Негізгі дәстүрлі кәсіптері – балық аулау мен аңшылық, қыста қымбат бағалы аң, терілерін әзірлеу, көктем мен жазда киік пен бұлан ауланды. Шанаға жегу мақсатында иттер асыралды. Негізгі балық өнеркәсібі жаздың аяғында - күздің басында лосось балығын аулау болып саналады.
Дәстүрлі қолөнерінің ішінде ұсталық өнер жақсы дамыған. Еркектер металдан ағаш пен сүйектен бұйымдар жасаса, әйелдер тері өңдеп, киім, аяқкиім тігіп, себеттер мен төсеніштер тоқиды. Балық терісінен тігу мүмкіндігі бүгінгі күнге дейін өзекті.

20 ғасырдың басында нанайлар ішінара мал шаруашылығы мен егіншілікке көшті. Оларға жер телімдері бөліне бастады. Қазір балық аулау кооперативтерінде дәстүрлі қолөнер дамып келеді. Көптеген нанайлар өнеркәсіпте, қызмет көрсету саласында жұмыс істейді және қалаларда тұрады. Оның өзіндік зиялы қауымы қалыптасты.

Тұрмыс салты

Әрбір ауыл әртүрлі руларға жататын отбасылардан, тіпті басқа этностардың отбасыларынан тұратын аумақтық-көршілес қауымдастықты құрады. Көп әйелділік белгілі болғанымен, шағын отбасылар мен моногамдық некелер басым болды.

Елді мекендері мен дәстүрлі баспаналары

Амурдағы Голди ауылы. 1895

Көптеген Нанай ауылдары Амур жағалауында, Ульчи территориясынан Уссури сағасына дейін 500 км-ден астам жерде орналасқан. Үйлері бөренелерден салынып, төбесі екі жақты сырғыма шатырмен жабылады, жылытылатын сәкілері болады. Мақсатына байланысты нанайлар маусымдық және тұрақты үйдің екі түрін салды. Ежелгі уақытта мұндай үйлер міндетті түрде су көзінің жанында орналасты. Балық аулау аймақтарындағы уақытша құрылыстартар (дауру, хоморан, ангко, адин ангмани) пішіні жарты шар тәрізді, қайың қабығымен жабылған. Шаруашылық құрылыстары – қоралар (такто), балық пен етке арналған ілгіштер (пеулен), иттерге арналған күркелер (инда омиго).

Ұлттық нақыштағы әйелдер киімі

Дәстүрлі киімдері

Киім, аяқ киім балық терісінен, тайга жануарларының терісінен жасалған. Нанайлардың дәстүрлі киімі, ол оң жағын орап тұратын кимоно тәрізді халат, жылы шалбар, аласа аяқ киімнен тұрады. Әйелдердің киімі ерлердікінен онша ерекшеленбейді, олар халаттарының астында мойыннан тізеге дейін ұзын көйлек киіп, моншақтармен және металл кулондармен безендірілді. Тұрмысқа шықпаған қыздар биік кеудеше киді, ал тұрмысқа шыққандары нәрестелерді тамақтандыруға ыңғайлы болу үшін оларды кеуденің төменгі бөлігіне ғана байлады. Бас киім ретінде ер адамдар қайың қабығынан жасалған қалпақ киген. Балықшылар киімдерінің үстіне – балық терісінен немесе матадан тігілген алжапқыш киген.

Дәстүрлі тағамдары

Негізгі тағамдары — мал етінен және балықтан дайындалған, сонымен қатар жарма, бұршақ және картоп пайдаланылған. Жабайы шөптерден салат жасап, орманнан терілген жидектерді жеп, ұннан шелпек пісірді. Балық қайнатылған, қуырылған немесе жай ғана шикі түрде жеген. Балықты кептіру арқылы дайындау кеңінен таралған. Жидектерден сусындар дайындалып, салаттарға қосылады. Нанайлар шөптермен дәмделген ет сорпалары, жабайы өсімдіктерден жаңа салаттар дайындайды. Балықты кептіріп, қуырып, қайнатып, мұздатып, шикі күйінде жейді.

Тамақты шойын қазандарда пісірді. Ыдыс-аяқ ретінде металл қасықтар мен пышақтар, қуырғыш табалар мен мыс ыдыстар пайдаланылды. Дәмдеуіштер ерітінділерде ұнтақталды. Сондай-ақ олар фаянс пен фарфордан жасалған ыдыстарды да пайдаланған. Барлық ас үй ыдыстары көршілес тұратын халықтар арасында алмасылды. Нанилердің өздері ағаш пен қайыңның қабығынан ас үй ыдыстарын жасап, талдың тамырынан себеттер, тостағандар тоқыған.

Фольклоры

Нанай балалар хореографиялық ансамблі

Нанайлардың ауызекі халық өнері бай және ерекше. Нанайлардың ата-бабалары өздерінің ежелгі наным-сенімдерін, адамгершілік нормаларын, халық педагогикасының қағидаларын, тарихи жадыны жинақтаған мол фольклорлық мұра қалдырды. Негізгі фольклорлық жанрлар: тэлунгу – миф, мифологиялық әңгіме, дәстүр, аңыз; нингман – ертегі-миф, аңыз ертегі; сиохор – басқа халықтардан алынған ертегі сондай-ақ шамандық жырлар мен әндер.

Ерекше жанр топонимикаға, рулар мен аумақтық бөліністердің пайда болуына, халық тарихындағы түрлі оқиғаларға, көрнекті тұлғаларға арналған аңыздар, сондай-ақ жануарлар туралы ертегілерден, күнделікті тұрмыс-тіршілік, сиқырлы, батырлық және балалар ертегілері.
Нанайлар музыкасы улчи, удеге, орочи, негидал, эвенк, эвенс, маньчжур музыкасымен байланысты. Моңғол халықтарының, сондай-ақ нивхтардың, айнулардың, корейлердің, қытайлардың, орыстардың ықпалы байқалады. Ән жанрлары лирикалық, ойнақы және эпикалық болып бөлінеді. Шамандық музыка сылдырмақ ойнаумен және белбеу сыңғырымен сүйемелденетін ән айтудың эмоционалдылығының жоғарылауымен (йaйaн) ерекшеленеді.

Қазақстандағы нанайлар

Қазақстандағы нанайлар саны: 1999 жылғы мəлімет бойынша 19 адам, 2009 жылғы мəлімет бойынша 14 адам.

Белгілі тұлғалары

• Дерсу Узала (1849-1908) - аңшы, орыс ғалымы және саяхатшысы Владимир Арсеньевтің 1902-1907 жылдардағы экспедицияларында жол сілтеуші.
• Кола Белды (1929-1993) - эстрада әншісі, РСФСР еңбек сіңірген әртісі.
• Григорий Ходжер (1929-2006) - Нанай жазушысы. М.Горький атындағы Мемлекеттік сыйлықтың лауреаты. (1973).
• Андрей Александрович Пассар (1925-2013) - ақын.
• Владимир Семёнович Заксор (1931-1971) - жазушы.
• Киеле Понгса - нанай ақыны, музыкант
• Пиотр Киле - жазушы.
• Аким Дмитриевич Самар (1916-1943) - тұңғыш нанай жазушысы.

Сілтеме

• Ортаққорда бұған қатысты медиафайлдар бар: Нанайлар