Николай Александрович Милютин
Никалай Александрович Милютин (8 желтоқсан 1889, Санкт-Петербург — 5 қазан 1942) – орыс риволюционері, совет мемлекет және Коммунистік партия қайраткері, архитектор және елді мекендерді көріктендіру теоретигі.
Өмірдерек
өңдеу1908 жылдан Коммунистік партия мүшесі. 1910 жылдан кәсіподақтарында жұмыс істеді. 1914 жылы 15-Путилов зауыдында ауруханада кассасында хатшы болды. 1916 жылы армияда болған. 1917 жылы Петроград Советінің мүшесі болып сайланды. 1917 жылы шілде күндері Уақытша үкімет Милютинға ату жазасын тағайындады, бірақ оны солдаттар азат етті. Корниловшылдықты жоюда Мәскеу–Нарва ауданында қызыл гвардияны басқарды. Қазан айында Қысқы сарайды алуға қатысты. 1918 жылдан жауапты шаруашылық жұмыста; Еңбек Халкоматы коллегиясының және Кіші Халкомстовтың мүшесі болды. 1924-1929 жылдары РКФСР Финанс халкомы, 1929 жылы Кіші Халкомсовтың председателі. 1930-34 жылдары РКФСР Ағарту халкомының орынбасары. 1935-1937 жылы РКФСР Кинофикация бас басқармасының бастығы. Партияның 12, 14-16 съездерінің делегаты болған.[1]
Соңғы жылдары
өңдеу
1937 жылы Сталин репрессиялары кезеңінде Милютин барлық қызметтерінен босатылады. 1938 жылы Экономика институтының басшысы болып тағайындалады. Орталық Комитетінің Милютинді түрмеге отырғызудың әрекеті деп санап, жаңа жұмысына Милютин шықпайды[2].
1939 жылы Советтер сарайының құрылысының көркемдік жетекшісі болып тағайындалады. 1941 жылы Ұлы Отан Соғысы басталғаннан кейін Свердловск қаласына эвакуацияланады. 1942 жылдың 2 қазанында асқазанның қатерлі ісігінен қайтыс болады[3].
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ совет энциклопедиясы 1976 жыл. / М.Қ.Қаратаев
- ↑ Хмельницкий Д., Милютина Е. Архитектор Николай Милютин. - М.: Новое литературное обозрение, 2013, стр. 288. ISBN 978-5-4448-0049-2
- ↑ Милютин Н. А. // БСЭ (3-е издание)
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |