Тазкира, ғұмырнама – жазушының өмірі мен шығармашылығынан мәлімет беріп, шығармаларынан үзінді келтіретін кітап. Түркі және парсы әдебиеттануында қалыптасқан үш үлгінің бірі. Материалдарды үлгілеу, реттеу жағрафиялық, ұлыстық хронологиялық принциптер бойынша жүзеге асырылған. Ең көне Тазкираға Мұхаммед Ауфу Самарқандидің ежелгі әдебиет үлгілерін қамтыған “Негіздер негізі” (1220 жыл шамасы), сондай-ақ Даулатшаї Самарқандидің “Тазкират ош-шора” (1487), Ә.Науаидың “Маджалис ан-Нафаис” (1491–92) атты еңбектері жатады. Ең толық және деректері нақты тазкира - 1877 жылы Резакулихан Хедаяттың жинақтауымен басылған "Ділмарлар мәжілісі" ("Маджма аль-фусаха") кітабы. Кейін парсы-түркі тілдес халықтарда Тазкира кең тараған.[1][2]

Дереккөздер өңдеу

  1. "Қазақ Энциклопедиясы", 8 том
  2. Әдебиеттану терминдерінің сөздігі