Темірғали Нұртазин

Темірғали Нұртазин (29.12.1907, Ресей, Қорған қаласы – 10.4.1977, Алматы қаласы) – филология ғылымының докторы (1963), профессор Ленинград журналистика институтын (1935, қазіргі Санкт-Петербург) бітірген.

Жұмыс жолы

Солтустік Қазақстан облысында мұғалім, ұжымшар төрағасы (1928–1930), Солтүстік Қазақстан облысы партия коммитетінде бөлім меңгерушісі (1932–1933), «Қарағанды пролетариаты» облысы газетінде редактор (1935–1937), драма театрының директоры болды (1937–1943).
1943 жылдан өмірінің соңына дейін ҚазПИ (қазіргі ҚазҰПУ) мен ҚазМУ-да (қазіргі ҚазҰУ) аға оқытушы, доцент, профессор қызметтерін атқарған. 1960 ж.

Ғылыми еңбектері

«Жазушы және өмір» атты кітабы бойынша докторлық диссертация қорғаған. 1932 жылы "Жүргізуші" атты өлеңдер жинағын шығарған. 1943 жылдан бастап әдеби сынмен айналыса бастады, Орысшада қазақшада жазған. Қазіргі уақыт туралы көптеген шығариалардың, очерктердің, оқиғалардың авторы

Шығармалары

Нұртазин зерттеулерінің басты бағыты Абай, Б.Майлин, С.Мұқанов шығармаларын талдау болды. Бірнеше кітаптың авторы:

Шеберлік туралы ойлар, А., 1968
Қазақ совет әдебиеті (оқулық), А., 1971^[1]
Машинист 1932
Сборник рассказов 1953
Мұрат 1958
Адам бекерге жасамайды 1965
Ауыл тыныс 1973^[2]

Дереккөздер

↑ "Қазақ энциклопедиясы"
↑ Ілияс Жансүгіров: Энциклопедия. Алматы. «Кітап» баспасы 2019. 117-бет.

Бұл — мақаланың бастамасы.
Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз.
Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет.

[source1-1] "Қазақ энциклопедиясы"

[2] Ілияс Жансүгіров: Энциклопедия. Алматы. «Кітап» баспасы 2019. 117-бет.

[1]

[2]