Тіл философиясы
Тіл философиясы (ағылш. Philosophy of language) — аналитикалық философияда тілдің табиғатын, тіларалық, тіл мен қолданушының және тіл мен ғаламның байланысын зерттейді.[1] Зерттеу көбінесе мағынаның табиғаты, интенционалдық, референт, сөйлем құрылымы, ұғымдар, үйрену және ойлану қатарлылар туралы ізденістерден тұрады.
Готлоб Фреге пен Бертран Рассел аналитикалық философияның "лингвистикалық бетбұрыс" (Linguistic turn) жасаған маңызды тұлғалар есептеледі. Бұлардан кейін Людвиг Витгенштейн (Tractatus Logico-Philosophicus), Вена үйірмесі, сондай-ақ логикалық позитивистер және Уиллард Ван Орман Куайн қатарлылар тіл философиясын жалғастырды.[2]
Құрлықтық философияда тіл бөлек пән ретінде қарастырылмайды. Керісінше, ол феноменология, құрылымдық семиотика,[3] герменевтика, экзистенциализм, деконструкция және сын теориясы секілді көптеген басқа ой салаларының ажырамас бөлігі.
Тарих
өңдеуАнтикалық философия
өңдеуОртағасыр философиясы
өңдеуЖаңа дәуір философиясы
өңдеуҚазіргі заман философиясы
өңдеуНегізгі тақырыптар және тармақ салалар
өңдеуҚаммуникациясы
өңдеуҚұрамы мен бөліктері
өңдеуКөкей және тіл
өңдеуТумалық және үйренулік
өңдеуТіл және ойлау
өңдеуМағына
өңдеуРеференс
өңдеуӘлеуметтік әрекеттесу және тіл
өңдеуАқиқат
өңдеуТіл және құрлықтық философия
өңдеуТіл философиясындағы мәселелер
өңдеуФормалды және бейформалды тәсілдер
өңдеуӘмбебаптық және композиция мәселесі
өңдеуТіл табиғаты
өңдеуАударма және түсіндіру
өңдеуБұлдырлық
өңдеуДереккөздер
өңдеу- ↑ https://www.britannica.com/topic/philosophy-of-language Philosophy of language, Encyclopedia Britannica, 2018-11-14
- ↑ Philosophy of Language (ағыл.).
- ↑ David Kreps, Bergson, Complexity and Creative Emergence, Springer, 2015, p. 92.