Флейта
Флейта (нем. Flote, итал. flauto) — үрлемелі музыкалық аспап.
Флейтаның пайда болған жері Азия деп саналады. Алғашында халықтардың ұлы қоныс аударуы, кейінірек крестшілдер жорығы кезеңінде Еуропаға тараған. 15-17 ғасырларда флейта аспабы әбден жетіліп, өзінің шырқау биігіне жетті. Ол ағаштан немесе жезден жасалды.[1]
Осы заманғы музыканттар үш бөліктен тұратын флейтаныны пайдаланады; ұзындығы 68-ден 72 см-ге дейін, 16 — 18 ойығы бар. Флейтаның түрлері:
- кіші флейта немесе ф-пикколо
- Флейта-альт
- Флейта-бас;
- үлкен Флейта
- флейта-пикколо (негізгі тоны — “до”
- Флейта-альт (негізгі тоны — “соль” кейде “фа” болып келеді).
Флейтаның дыбыс көлігі 3 1/2 октава. Флейта симфониялық оркестрде, джаз, әскери үрлемелі оркестрде де қолданылады, сондай-ақ жеке де (соло) ойналады. Флейтаға арнап Йоганн Себастиан Бах, Г.Ф. Гендель, В.А. Моцарт, Л.Бетховен, А.А. Алябьев, т.б. композиторлар көптеген шығармалар жазды.[2]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Қазақ Энциклопедиясы|«Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9, IX том
- ↑ Қазақ мәдениеті. Энциклопедиялық анықтамалық. Алматы: “Аруна Ltd.” ЖШС, 2005 ISBN 9965-26-095-8
