Халықтық-демократиялық төңкеріс

Халықтық-демократиялық революция - Еуропа мен Азияның бірқатар елдерінде Екінші дүниежүзілік соғыс жағдайында және одан кейінгі кезеңде болып өткен қоғамдық-саяси процестердің маркстік әдебиетте бейнеленуі. Германия және Италия фашизмі мен жапон милитаризмін талқандау, Бұл елдерді Кеңес армиясының азат етуі жағдайларында онда КСРО-ның көмегімен халықтық демократия деген атқа ие болған саяси жүйе орнатылды. Халықтық-демократиялық революциясы нәтижесінде Польша ,Чехословакия, Венгрия, ГДР, Болгария, Румыния, т.б. елдерде билікке И.В.Сталиннің тікелей сеніміне ие болған тұлғалар келді. Олар негізінен халықтың кедей топтары мен осы елдерде орналасқан Кеңес армиясы бөлімдеріне сүйенді. Қарсылық білдіргендер қатал жазаланды немесе шетелге кетуге мәжбүр болды. Осыған байланысты көп ұзамай әлем елдері 2 жүйеге (социалистік және капиталистік) бөлініп, екеуінің арасында «қырғи-қабақ соғыс» басталды. 2 жүйенің арасындағы ұзаққа созылған саяси-экономикалық бәсеке 20 ғасырдың 80-жылдарының аяғы және 90-жылдардың бас кезінде болган социалистік жүйенің талқандалып, КСРО-ның ыдырауына алып келді.