Юлия Навальная
Юлия Борисовна Навальная (өз фамилиясы Абросимова) — ресейлік қоғам қайраткері және саясаткер.
| Юлия Навальная | |
 Юлия Навальная 2024 жылы | |
| Толық есімі |
Юлия Борисовна Навальная |
|---|---|
| Туған күні | |
| Туған жері |
Мәскеу, КСРО |
| Азаматтығы | |
| Ұлты |
орыс |
| Қызметі |
қоғам қайраткері |
| Әкесі |
Борис Абросимов |
| Жұбайы |
Алексей Навальный (2024 қайтыс болды) |
| Балалары |
Дарья Навальная (2001) |
Алексей Навальныйдың әйелі болғандықтан, ол бірқатар БАҚ-та «Ресей оппозициясының бірінші ханымы» ретінде аталды[1][2]. Күйеуі қайтыс болғаннан кейін оның ісін жалғастыратынын мәлімдеді[3].
Өмірбаяны
өңдеуЖас кезі
өңдеуЮлия Абросимова 1976 жылы 24 шілдеде Мәскеуде ғалым Борис Александрович Абросимовтың (1952-1996) отбасында дүниеге келген. Анасы Жеңіл өнеркәсіп министрлігінде жұмыс істеген; оның ата-анасы Юлия бесінші сыныпта оқып жүргенде ажырасып, анасы екінші рет КСРО мемлекеттік жоспары қызметкеріне тұрмысқа шыққан. 2020 жылы журналист Олег Кашин: Юлияның әкесі - Ұлыбританиядағы Ресей елшілігінің хатшысы, барлау қызметтірімен байланысы бар тірі Борис Борисович Абросимов, ал оның тәтесі - Ресей конституциясының авторларының бірі Елена Борисовна Абросимова екенін айтқан. Юлияның күйеуі бұған жауап ретінде 1996 жылы әкесінің қайтыс болғаны туралы куәлікті жариялады[4]. Кейіннен Кашин дұрыс емес ақпарат таратқаны үшін кешірім сұрады [5].
Юлия Плеханов атындағы халықаралық экономикалық қатынастар факультетін бітірді, кейін шетелде тағылымдамадан өтті, аспирантурада оқыды[6], Мәскеу банктерінің бірінде біраз уақыт жұмыс істеді[7].
Алексей Навальныйға тұрмысқа шығу (2000–2024)
өңдеу
1998 жылдың жазында Түркияда демалыста жүрген Юлия өзінің құрдасы, заңгер, сонымен қатар Мәскеу тұрғыны Алексей Навальныймен кездесті. 2000 жылы ол Навальныйға тұрмысқа шығып, кейінірек екі баланы дүниеге әкелді - қызы Дарья (2001) және ұлы Захар (2008). Юлияның айтуынша, ол күйеуінің ата-анасына тоқыма тоқумен байланысты бизнесіне көмектескен[6]. Жалпы, оның жұмысы туралы ештеңе дерлік белгілі емес; 2007 жылдан кейін Юлия ресми түрде еш жерде жұмыс істемеді, өзін «күнделікті өмір мен балаларды тәрбиелеуде басшы» деп атады[7].
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Nast, Condé “These Bastards Will Never See Our Tears”: How Yulia Navalnaya Became Russia’s Real First Lady (ағыл.). Vanity Fair (8 July 2021). Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ Юлия Навальная — первая леди российской политики. Журналистка Юлия Иоффе написала о ней большую статью в Vanity Fair. А мы её пересказали. Вновь публикуем материал 2021 года (орыс.). Meduza. Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ «Я продолжу дело Алексея Навального» Обращение Юлии Навальной (орыс.). Meduza. Тексерілді, 19 ақпан 2024.
- ↑ Девочки-убийцы, или предъявите своё свидетельство о смерти Мұрағатталған 19 қаңтардың 2021 жылы.. Документы и описание на сайте navalny.com, от 24 ноября 2020
- ↑ Суд над Навальным в колонии. День третий (22 ақпан 2022).
- ↑ a b От курортного романа к спасительной любви: что связало Юлию и Алексея Навальных (орыс.). Собеседник.ru (5 декабря 2020). Басты дереккөзінен мұрағатталған 22 қаңтар 2021.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 21 қаңтар 2021.
- ↑ a b Первая леди оппозиции: что мы знаем о Юлии Навальной (орыс.). Woman.ru (18 января 2021). Басты дереккөзінен мұрағатталған 20 қаңтар 2021.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 21 қаңтар 2021.