Қараш жотасы
Қараш – Іле Алатауындағы жота. Негізі тау сілемдерінен оқшаулана орналасқан.
| Қараш жотасы | |
 Қараш жотасының жартасты беткейі | |
| Сипаттамасы | |
|---|---|
| Тау жүйесі | |
| Пайда болған кезеңі |
Плиоцен дәуірінде және төрттік кезеңнің басы |
| Ұзындығы |
32 км |
| Ені |
12 км |
| Биіктігі |
3008 м |
| Орналасуы | |
|
43°18′53″ с. е. 77°52′01″ ш. б. / 43.31472° с. е. 77.86694° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 43°18′53″ с. е. 77°52′01″ ш. б. / 43.31472° с. е. 77.86694° ш. б. (G) (O) (Я) | |
| Елдер | |
|
| |
|
| |
Географиялық орны
өңдеуАлматы облысы Еңбекшіқазақ ауданы жерінде, батыстан шығысқа қарай 32 км-ге созылған, енді тұсы 12 км. Ең биік жері 3008 м. Батысы Түрген өзені мен шығысы Бақай тауымен шектелген.
Геологиялық құрылымы және сипаты
өңдеуЖота плиоцен дәуірінде және төрттік кезеңнің басында тау түзілу процестері нәтижесінде пайда болған. Гранит, гранодиорит, әктас, тақтатастан түзілген. Солтүстік беткейі тіктеу, жарқабақты, шатқалдармен тілімделген, оңтүстік беткейі жайпақтау. Жотаның бұл бөлігінен Шіліктің саласы — Асы өзені ағады. Солтүстік беткейінен Түрген, Белшабдар, Киікбай, Шолақ, т.б. өзендер бастау алады. Қараштың батысына таяу жерде Жамбас (2732 м) және шығысында Құмбел асулары бар. М.Әуезовтің Қараш-Қараш повесінде осы Қараш жотасының табиғаты Бақтығұлдың психологиялық жай-күйімен астастыра суреттеледі.
Өсімдігі
өңдеуСолтүстік бөлігінің тау баурайында шалғын шөп, қараған, терек, қайың, алма, өрік, алмұрт ағаштары, тауалды жазығында бұта аралас әр түрлі астық тұқымдас шөптесіндер өскен. Қараштың бұл өңірі егістікке молынан пайдаланылады.[1][2]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ Жетісу энциклопедия. - Алматы: «Арыс» баспасы, 2004 жыл. — 712 бет + 48 бет түрлі түсті суретті жапсырма. ISBN 9965-17-134-3
- ↑ Қазақстан табиғаты:Энциклопедия / Бас ред. Б.Ө.Жақып. - Алматы:" Қазақ энциклопедиясы" ЖШС, 2011. Т.З. - 304 бет. ISBN 9965-893-64-0 (Т.З.), ISBN 9965-893-19-5