Өлке
түркі тілдеріндегі елді немесе аймақты (өңірді) атауға қолданылатын сөз
Өлке –
- Өлке – ел, облыс, жер, бірнеше географиялық өңірді алып жатқан аумақ. Алғашқыда мемлекет иелігіндегі жердің шекарасында орналасқан территорияны, шет аймақты, кейіннен жер көлемі едәуір кең географиялық облыстарды (Мешер өлкесін, Турухан өлкесін, Уссури өлкесін) немесе тарихи облыстарды атаған. Тар мағынада белгілі бір географиялық объектіге (қалаға, өзенге) қатысы бар, тіпті жер көлемі, аз кіші-гірім жерлер де өлке деп аталады. Қазақстанда 1960-65 жылдары 3 өлке болған;
- Батыс Қазақстан өлкесі (құрамына Ақтөбе, Атырау, Орал облыстары мен 3 өнеркәсіпті аудан)
- Тың өлкесі (Көкшетау, Қостанай, Павлодар, Солтүстік Қазақстан облыстары мен 1 өнеркәсіптік аудан)
- Оңтүстік Қазақстан өлкесі (Жамбыл, Қызылорда, Оңтүстік Қазақстан облыстары).
- Өлке – Ресей Федерациясының бірінші реттегі әкімшілік-аумақтық бірліктердің бірі. Мысалы, Алтай өлкесі (орыс. Алтайский край), Краснодар өлкесі, Ставрополь өлкесі, Хабаровск өлкесі .[1]
Дереккөздер
өңдеу- ↑ “Қазақстан”: Ұлттық энциклопедия/Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы “Қазақ энциклопедиясы” Бас редакциясы, 1998 ISBN 5-89800-123-9