Бамбаралар (өз атауы — бамана) — Мали мемлекетінің халқы. Гамбия, Гвинея және Сенегалда да тұрады. Жалпы саны 4,5 миллионнан астам адам (2008).[1] Олар Малидің батыс бөлігінің орталығында (3,4 млн. адам – 2000), Кот-д’Ивуарда (700 мыңнан астам адам), Сенегалда (69 мың адам, негізінен Тамбакунда аймағында), Гвинеяда (37 адам) тұрады. мың адам), Мавритания (13 мың адам), Гамбия (6 мың адам), Буркина-Фасо (4 мың адам). 20 ғасырда олар Францияда (41 мың адам), АҚШ-та және басқа елдерде тұрады.[2]

бамана, банмана
Бамбара
Бүкіл халықтың саны

4,5 млн.

Ең көп таралған аймақтар
 Мали

3,4 млн.

 Кот-д’Ивуар

700 000

 Сенегал

69 000

 Гвинея

37 000

 Мавритания

13 000

 Гамбия

6 000

 Буркина-Фасо

4 000

 Франция

41 000

Тілдері

баман тілі

Діні

суннизм, дәстүрлі нанымдар

Тілі өңдеу

Олар Малиде француз тілімен қатар мемлекеттік тіл болып табылатын және бизнес пен саудада кеңінен қолданылатын баман тілінде сөйлейді. Жазуы — латын әліпбиіне негізделген.[3]

Діні өңдеу

Діні — мұсылман-сунниттер. Ата-баба рухына сиыну, сиқыршылыққа сену ғұрпы сақталған.

Тарихы өңдеу

Бамбаралардың ата-бабалары ежелгі Малидің шығысында (XIII-XVI ғғ.) өмір сүрген. Бамбаралардың қосылуы Сегудің ерте саяси құқрылымының көтерілуімен байланысты, мұнда бамбаралар әкімшілік және әскери аппаратты құрады. Сегудің кеңеюі жергілікті бамбара топтарының Каарта, Беледугу, Кенедугу, Мегетан және т.б. ерте саяси құрылымдардың шекарасында бөлінуіне себеп болды. ХІХ ғасырдың аяғына дейін бамбара француздардың қолдауына сүйене отырып, Батыс Суданды біріктіруге тырысқан мұсылман жаулап алушыларына табандылықпен қарсы тұрды (ислам ХІХ ғасырдың ортасынан бастап таралды).

Бамбара Француз отаршыл әскерлерінің едәуір бөлігін — "сенегалдық атқыштарды"құрады. ХХ ғасырда бамбара отаршылдыққа қарсы қозғалысқа қатысып, Беледугада 1915-16 жылдардағы ірі көтерілісті көтерді. Малиде бамбара мәдени консолидацияның этникалық негізін құрайды.

Кәсібі өңдеу

Негізгі кәсібі – қолмен атқарылатын ауыспалы егіншілік. Дәнді дақылдарды (тары, күріш, жүгері), бақша дақылдарын (қызанақ, асқабақ, қарбыз, дәмдеуіштер). Тауарлы дақылдары мақта, жержаңғақ, т.б. Ешкі мен қой өсіріледі, фульбемен ірі қара мал айырбасталады. Қолөнерден ұсталық, зергерлік, керамика, иіру (әйелдер арасында), тоқымашылық (ерлер арасында) дамыған.[4]

Өмір салты өңдеу

Бамбаралар әр түрлі касталарға бөлінеді. Жоғарғы касталары — егіншілер, жауынгерлер, тоқымашылар, ортаңғы кастаға — темір ұсталары, төменгі кастаға — ел аралап жүріп ән салып, би билеп өнер көрсететіндер (гриоти) жатады. Отаршылдыққа дейінгі кезең басқару жүйесіндегі әскери ұйымның айрықша рөлімен, халықтың жеке тәуелді категорияларының – құлдардың (джон-у) пайда болуымен, ауыл шаруашылығы халқының негізгі бөлігін жер-жерде шоғырландыру тенденциясымен сипатталады.

Туысқандық есеп патрилинейлік болып табылады. Жас және жыныс институттары, құпия одақтар (комо, коре, нтомо және т.б.) бар. Көп балалы отбасы сақталған (ду). Неке вирилокальды, көп әйел алу жиі кездеседі. Ауылдық қауымды (дугу) ақсақалдар кеңесі басқарады және оны ауыл құрылтайшысының отбасының ең үлкен ақсақалы (дугу-тиги) басқарады.

Дәстүрлі тұрғын үйлері судандық типті, саман, дөңгелек, бұтақтардан жасалған конустық саман төбесі бар. Сахараға іргелес аудандарда тік бұрышты, сазбен сыланған, жалпақ төбесі (бұтақтар мен діңдермен қапталған)бар үйлер басым.

Ерлердің дәстүрлі киімі - қысқа шалбар (куруси) және жеңсіз қысқа көйлек (глоки), басында мақта қалпақ (бамада). Әйелдерде қапсырмалы белдемше (тафф). Қалаларда еуропалық костюм таралған.

Ұлттық тағамдары негізінен ет пен сүттен тұрады, ішімдікке сыра мен пальма шарабы кең қолданылады.[5]

Дереккөздер өңдеу

  1. Бамбара https://megabook.ru/article/%D0%91%D0%B0%D0%BC%D0%B1%D0%B0%D1%80%D0%B0
  2. Большая российская энциклопедия 2004–2017 https://old.bigenc.ru/ethnology/text/1848463
  3. Бамбара https://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/574379
  4. Қазақ Энциклопедиясы
  5. народы мира / Бамбара http://www.etnolog.ru/people.php?id=BAMB

Сыртқы сілтемелер өңдеу

  • Арсеньев В.Р., Бамбара. Советская этнография, 1978, ғ3;
  • Пути развития Африки, М., 1981.