Бекіністік Шеп
Бекіністік Шеп – Ресей өкіметінің өз үстемдігін нығайту мақсатында қазақ жерлерінде салған қамалды қорғаныстар жүйесі. 18 ғасырдың 30 – 40-жылдарында Қазақстанның батыс және солтүстік шекараларына алғашқы Бекіністік шептер салына бастады. Верхне-Яицкіден (қазіргі Верхно-Уральск) Тобылдағы Звериноголовск қамалына дейін ұзындығы 770 км-ге жуық Уйск Бекіністік шебі жасалды. Омбыны Семей және Өскеменмен жалғастыратын ұзындығы 930 км Ертіс Бекініс шебінің қабырғасы тұрғызылды. 1752 — 55 жылдарыЗвериноголовск қамалы мен Ертіс аралығында ұзындығы 560 км-ден асатын жаңа Есіл Бекініс шебі салынды. Бұл Уйск және Ертіс Бекініс шептерін бір-бірімен байланыстырды. 19 ғасырдың 2-жартысында Сырдария бойы мен Жетісу өңірінде де Бекіністік шептер салынды. Гурьев, Орал, Орынбор, Троицк, Петропавл, Семей, т.б. қамалдар Бекіністік шептер құрамына кірді.[1]
Дереккөздер өңдеу
- ↑ «Қазақстан»: Ұлттық энцклопедия / Бас редактор Ә. Нысанбаев – Алматы «Қазақ энциклопедиясы» Бас редакциясы, 1998 жыл, ISBN 5-89800-123-9, II том
| Бұл мақаланы Уикипедия сапа талаптарына лайықты болуы үшін уикилендіру қажет. |
| Бұл мақалада еш сурет жоқ.
Мақаланы жетілдіру үшін қажетті суретті енгізіп көмек беріңіз. Суретті қосқаннан кейін бұл үлгіні мақаладан аластаңыз.
|
|
Бұл — мақаланың бастамасы. Бұл мақаланы толықтырып, дамыту арқылы, Уикипедияға көмектесе аласыз. Бұл ескертуді дәлдеп ауыстыру қажет. |