Гунзибтер

Гунзибтер — Ресейдегі этникалық топ. Батыс Дағыстанның байырғы халқына жатады, аварлардың этникалық тобы. Дағыстан халқының Цез халықтары тобына кіреді. Олар Дағыстаннан бөлек Грузияда да жинақы тұрады.

Гунзибтер
гьунзалъ, хунзалис, энзеби, унзо
Бүкіл халықтың саны
2 363 (2020)
Ең көп таралған аймақтар
Ресей, Дағыстан
Тілдері
гунзиб тілі, авар тілі, орыс тілі, грузин тілі
Діні
ислам

Тілі

Олар гунзиб тілінде сөйлейді, одан басқа цез тілдері, авар, орыс, грузин тілі де кең таралған. Жазуы XVIII ғасырдың аяғынан араб әліпбиі негізінде, ал XX ғасырдың 30-жылдарынан бастап орыс әліпбиі негізінде жүргізілді.

Діні

X-ғасырдың ортасы исламның Дағыстанның феодалдық сословиелері мен селолық қауымдастықтар одақтарына енуі және оның кейінгі (15 ғ.) құрылуы тарихындағы бетбұрыс кезеңі, ішкі және сыртқы сипаттағы бірқатар қолайлы жағдайлар болды, исламдану және монотеистік діннің түпкілікті таралу қарқынын анықтады. Солтүстік аудандар ертерек исламданды, соңында Батыс Дағыстанның аймақтары түпкілікті исламдандырудан өтті. Бұл процесс Дағыстанда негізінен XV ғасырда аяқталды.

Гунзибтер арасында өте ертеде христиан дінін ұстанған деген түсінік бар. Зерттеушілер христиандықтың авар өлкелеріне енуін Грузиямен байланыстырады, оның Дағыстанмен қарым-қатынасы Ѵ-ХІѴ ғасырларда екі негізгі кезеңнен өтті: егер бірінші кезеңде (Ѵ-Х ғасырлар) әскери-саяси байланыстар басым болса, екінші кезең ( ХІ-ХІѴ ғасырлар) сауда-экономикалық және мәдени байланыстарды нығайтумен, әсіресе таулы Дағыстанның «пұтқа табынушылық аймақтарында» христиан шіркеуінің идеологиялық ықпалының күшеюімен сипатталады. Дағыстандағы христиан шіркеуінің белсенді қызметі кезінде патшайым Тамара есімімен байланысты, оның билігі кезінде көптеген Солтүстік Кавказ халықтарын христиандандыру бірнеше рет сәтсіз әрекеттер жасауымен аяқталды. Осылайша, ХІ-ХІІІ ғасырда Дағыстанға бір уақытта ең күшті екі монотеистік дін — ислам және христиандық енеді. Бірте-бірте ұстанымдары әлі де нәзік болған христиан діні жаңа дінге жол беруге мәжбүр болды.

XIII-XV ғасырларда ислам діні батыстағы позициясын нығайтып, Дағыстан аудандарында біртіндеп мемлекеттік дінге айналды. Этнографиялық материал бізге исламға дейінгі, атап айтқанда пұтқа табынушылық нанымдардың элементтері күнделікті мәдениеттің көптеген элементтерінде, әсіресе халықтың экономикалық қызметімен байланысты рәсімдерде көрініп, бүгінгі күнге дейін халық арасында өз маңызын сақтап қалған.

Негізгі қоныстану аймағы және халқы

Гунзибтердің дәл санын анықтау өте қиын, өйткені олардың кейбірі өздерін аварлар деп атайды. Гунзиб халқын гинухтардан ажырату да қиын, өйткені халық санағы кезінде олар көбінесе бежта халқының субэтникалық топтарына жатқызылды. Сондықтан кез-келген ұлтты санау кезінде санақтың дәлдігіне қатты әсер еткен жоғарыда аталған факторларды ескеру қажет.

Ресми деректер бойынша 1866 жылы 600-ден аспайтын адам болған. Біртіндеп саны азайып, 1916 жылы 479 адам ғана тіркелді. 1926 жылғы санақ бойынша Гунзиб тұрғындарының саны 1100 адамды құрады. Гунзиб, Гарбутль және Нахада ауылдарында 1959 жылға қарай 400-ге жуық адам, ал Қызылюрт округінің ауылдарында 750-ге жуық адам болған.

Гунзибтерді Грузия аумағында да кездестіруге болады. Кварели муниципалитетінде екі мыңдай аварлар мен гунзибтер тұрады. Оларды аварлардан ажырату өте қиын, бірақ этникалық топтың бір бөлігі Тиви (Гургин-росуда), Чантлискур ( Росохта), Сарусо (Халадухта) кенттерінде тұрады. Жалпы Ресей аумағындағы гунзибтердің саны 2172 адам.

Тарихы

Дағыстанның басқа халықтарымен бірге гунзибтер аймақтары Шығыс Кавказ этномәдени бірлестігінің қалыптасу аймағына кірген халықтарға жатады (б.з.б. V-IV мыңжылдық). Біздің дәуірімізге дейінгі III-мыңжылдықта жекелеген ішкі қауымдастықтар Дағыстанның тайпалық құрылымдарының, соның ішінде қазіргі гунзибтердің ата-бабаларын (б.з.б. I-мыңжылдық) құрайтын өзегі болды.

Ежелгі дәуірден бастап соңғы орта ғасырларға дейін (XV-XVII ғасырлар) гунзибтер андо-цездің (дидо тобы) басқа халықтары сияқты дидо әскери-саяси бірлестігінің (диди, додой, дидувандықтар) құрамында болды. Зерттеушілердің еңбектерінен гунзибтер б.з.б. I мыңжылдықтың екінші жартысынан бастап, қазіргі уақытта өздері алып жатқан аумақта болды деп қорытынды жасауға болады. Антропологтар В.П.Алексеев пен А.Г.Гаджиев өз еңбектерінде андо-дидойлардың ата-бабалары осы аймақты алғаш игерген таулы Дағыстанның ең көне халқы болғанын хабарлайды.

X-XV ғасырлар - дидоның грузин билеушілерімен тәуелсіздігі үшін күрес кезеңі. XV ғасырдан бастап исламның таралуы мен Хунзах хандарының жаулап алу саясатының нәтижесінде Дидо одағы бірқатар ауылдық қоғамдардың одақтарына ыдырайды. Уақыт өте келе ең ықпалдылардың бірі конфедеративті бірлестік - Антл-Ратль ауылдық қауымдастықтар Одағы болды, бұған гунзибтер де кірді.

Антл-Ратлдың құрамында гунзибтер капучиндермен (бежтин) және анцухтармен бірге осы аймақтағы ең күшті және ықпалды Анцух-Капучин одағын құрды. XVII ғасырдың аяғы мен XVIII ғасырдың басында ішкі жанжалдарға байланысты одақ жекелеген қауымдастық одақтарына - Унзо (Гунзиб), Капуча және Анцухқа бөлінді, алғашқы екеуі біртұтас әскери-саяси бірлік ретінде қарастырылды. Дағыстан мен Шешенстан тау халықтарының патшаға қарсы күресі кезінде (ХІХ ғасырдың 20-50 жылдары) гунзибтер 1840 жылдардың басынан бастап қозғалыстың екінші кезеңінде Шәмілге қосылды.

Кавказ соғысы аяқталып, Дағыстанда әкімшілік реформалар жүргізілгеннен кейін гунзиб халқы Анд (1861 ж.) бір бөлігін құрайтын Бежтинск ауданына (1860 ж.), содан кейін Гунибск аудандарына кірді. Кеңестік кезеңде Цунтинск ауданы халқының құрамында олар Дағыстан АКСР-не кірді. 1944 жылы гунзиб тұрғындары қуылған шешендердің жерлеріне күштеп қоныстандырылып, 13 жылға жуық жат жерде болды, тек 1957 жылы ғана оралуға рұқсат алды. 1991 жылдан Дағыстан Республикасының құрамында.

Кәсібі

Ауыл шаруашылығы. Гунзибтерде экономиканың негізгі және ең көне салаларының бірі ауыл шаруашылығы болды. Гунзибтерде егістік жер аумағы салыстырмалы түрде аз болды. Оған себеп аумақтың негізгі бөлігін ормандар алып жатыр. Дала жұмыстарына дайындық наурыз айының ортасында басталды. Тыңайтқыш үшін қыста мал көңі мен күл жиналды, ал көктемде оларды егістікке апарып, біркелкі қабаттап шашады. Жеміс-тұқымды ауыспалы егіс те кеңінен қолданылды. Күзде жүгері, бұршақ, тары жиналғаннан кейін егістік жер жыртылып, күздік бидай, арпа (немесе қара бидай егілді. Негізгі егістік құралы борус (ағаш соқа) болды. Егістік жер жырту ерлердің кәсібі болды. Әйелдер жерді өңдеп, егістік алқапты тастардан, шымтезек және т.б тазартты. 19 ғасырдың екінші жартысынан – картоп, жүгері өсірді. Бұршақ, асқабақ, темекі аз мөлшерде егілді. 19 ғасырдан, әсіресе 2-жартысынан бастап ауыл шаруашылығы өндірісі тауарлық сипатқа ие болды.

Мал шаруашылығы. Мал шаруашылығы халықтың негізгі күнкөріс көзі болды. Мал шаруашылығы өнімдері халықты азық-түлікпен қамтамасыз етті. Жүн мен былғары киім тігуге материал ретінде қызмет етті. Таулы аймақтардағы үй жануарларын жегін мал күші ретінде пайдаланды. Мал өнімдері көрші халықтармен де сауда, айырбас көзі болған. Гунзиб қой ірімшігі сонымен қатар көрші халықтар арасында, атап айтқанда грузиндер арасында үлкен сұранысқа ие болды. Гунзиб халқының мал шаруашылығындағы жетекші орынды қой шаруашылығы алды. Тушино қой тұқымы тау жағдайларына жақсы бейімделген, олар өте қарапайым болды, жұқа жүнімен және жоғары сапалы етімен ерекшеленді.

Шаруашылықтың қосалқы салалары. Гунзиб халқы ара шаруашылығымен айналысқан. Гүлдерге толы альпі шалғындары бұл омарта шаруашылығының дамуына қолайлы болды. Омарта үшін жылы және желсіз жерлер таңдалды. Сонымен қатар, аймақта өсімдіктердің болуы, әсіресе ара өсіруге жарамды және балдың дәміне жағымды әсер ететіндігі ескерілді.
Гунзибтердіңң маңызды кәсіптерінің бірі жабайы аңдарды аулау болды -аю, жабайы өгіз, бұғы, қоян, қасқыр, түлкі және т.б. Аңшылықтың ең кең тараған түрі елік пен бұғыларды аулау болды. Олардың еті тамаққа пайдаланылды, терісін илеп ерлердің аяқ киімдері мен бас киімдерін тігуге пайдаланылған, сонымен қатар сату және айырбастау объектісі болды.
Құс шаруашылығы, негізінен тауық өсіру гунзиб халқының шаруашылығында өте аз рөл атқарды. Кей отбасылары аз мөлшерде тауықтар ұстады.
Гунзиб халқының шаруашылығында балық аулау белгілі орын алды. Авар Койсудағы форель қорлары бұрын маңызды болды. Балық аулау қарабайыр жолмен жасалды - негізінен қармақпен. Жүйесіз балық аулау біздің заманымызда балық қорының айтарлықтай азаюына әкелді.

Үй өндірісі және қолөнер. Жүн, тері өңдеу, киіз өндірісі, ағаш ұстасы мен құрылыс кеңінен дамып, үйден жасалған бұйымдардың біразы сатылып, айырбасталды. Гунзиб шеберлерінің пандурлар мен барабандар сияқты музыкалық аспаптары Гунзиб халқының аумағынан алыс жерлерде белгілі болды.
Гунзибтердің үй шаруашылығында үй және ішінара жабайы (бұғы, тур, елік және т.б.) жануарлардың терісін өңдеу үлкен орын алды. Былғарыдан тон, аяқ киім, бас киім, сөмкелер және т.б. жасалды.
Өрнек тоқу гунзиб халқының үй қолөнерінде маңызды орын алды. Гунзиб халқының өрнекті шұлық тоқу өнері айтарлықтай жоғары деңгейде болды. Шұлық тоқуға арналған негізгі материал жүннен иірілген жіп болды. Кейбір жіптер әртүрлі түстерге (қызыл, көк, сары, жасыл және т.б.) боялған.
Ағаш өңдеу толығымен ерлердің ісі болды. Ағаштан жасалған бұйымдар негізінен ішкі тұтыну үшін шығарылды, музыкалық аспаптар экспортталды.

Қазіргі кезде гунзибтер этникалық территориясында ірі қара мал шаруашылығы (негізінен шалғындық қой шаруашылығы) басым, далалық егіншілік екінші орында, жазықта негізгі кәсібі егіншілік (егістік, көкөніс өсіру, бау-бақша), мал шаруашылығы (ірі қара, қой) екінші дәрежелі. Жалдамалы жұмыс ер адамдар арасында жиі кездеседі, негізінен Солтүстік Кавказ және Оңтүстік Ресей аймақтарында, олар құрылыс бригадаларында және ауылшаруашылық өндірісінде жұмыс істейді.

Тұрмыс салты

Гунзибтер жауынгер-малшылар мен егіншілер қауымдарына (жамағаттар) ұйымдасқан. Патриархалдық туысқандық бірлестіктердің — тухумдардың маңыздылығы сақталды. Бір қауымда екі-үштен жеті-сегізге дейін тухум болуы мүмкін. Тухумдардың басшылары әдетте ақсақалдар болған. Тухум қолдауы мен ынтымағы бүгінгі күні де маңызын жойған жоқ. Отбасы шағын, бірақ отбасылық-қоғамдық ұйымдардың қалдықтары сақталады — қыс мезгіліндегі дәстүрлі көпкүндік ерлер ойын-сауық жиындары.

Отбасында патриархалдық тәртіп басым болды: отбасының әкесі басшы болып саналды, оның артында әрдайым соңғы сөз бен шешім қалды, ол отбасылық мүлік пен балалардың тағдырын басқарды. Әйеліне үй иесінің рөлі берілді. Ол отбасында кез-келген шешім қабылдауға қатысқанымен, шешуші сөз айта алмайды. Отбасыларда үлкен туыстарын құрметтеу дәстүрі әлі де сақталған.

Елді мекендері мен дәстүрлі баспаналары

Гунзиб халқының ауылдары шатқалдардың беткейлерінде шоғырланып орналасқан. Көп қабатты жауынгерлік мұнаралар салынды. Ғимараттардың сыртқы қабырғалары бітеу, саңылаулары бір-біріне іргелес болды. Ауыл орталығында, әдетте, мешітте годекан – ерлердің кешкі бас қосып жиналатын орны бар. Гунзибтердің қоныстары түрі мен орналасуы жағынан Дағыстанның басқа халықтарының, әсіресе, авар тобына жататын халықтардың, бір табиғи-географиялық жағдайда өмір сүретін және ортақ тарихи тағдырлармен байланысты қоныстарына ұқсас болды.

Гунзиб тұрғындарының тұрғын үйлері әртүрлі жоспарлау формаларымен, сыртқы түрімен және сәулеттік композициясымен ерекшеленді. Бірақ, олардың арасында екі негізгі, басым түрді ажыратуға болады. Бірінші, анағұрлым архаикалық түрі - бір қабатты тастан жасалған ғимарат, ол аймақтың ерекше жағдайларына байланысты жерге тереңдетілген (әсіресе артқы қабырғасында), өйткені таудың тік беткейлерінде орналасқан ауылдарда үй салуға арналған тегіс алаңқайлар болмады. Мал шаруашылығына арналған үй-жайлар тұрғын үй кешенінен бөлек салынған.
ХІХ ғасырға тән тағы бір Гунзиб тұрғын үйінің түрі екі қабатты құрылымның екі бөлмелі үйі болды, онда төменгі қабат, әдетте, малға арналған, ал жоғарғы қабаты бүкіл отбасы үшін тұрғын үй ретінде қызмет етті. Тұрғын үйдің дизайнына аймақтың рельефі де әсер етті: үйдің артқы қабырғасы жартасқа қатты тірелгені сонша, екінші қабаттың төбесі онымен (жартаспен) бір деңгейде болды. Үй бос қабырғаға көшеге қарады. Төменгі қабатқа кіру әдетте қасбеттен, ал екінші қабатқа - үйге іргелес тау баурайынан баспалдақтар арқылы кірді.

Таулы аймақтарға тауар-ақша қатынастарының енуіне байланысты, тұрғын үйлерді кеңейтудің жаңа кезеңі болды, оларда қосымша бөлмелер мен галереялар пайда болды. Бұл негізінен екі қабатты ғимарат, жоғарғы қабатта екі және төменгі қабатта екі ұзартылған құрылымы бар тұрғын үйден тұрды. Төменгі қабат, әдетте, мал шаруашылығына және шөп пен үй жабдықтарын, отын және т.б. сақтау үшін пайдаланылды. Мұндай үйлерде шағын веранда болды. Бірінші қабат толығымен саз ерітіндісімен бекітілген тау жыныстарынан тұрғызылды. Екінші қабаттың қабырғаларында тас ағаш блоктармен немесе қатты ағаштардан жасалған тақталармен кезектеседі. Екінші қабатта көбінесе үйдің қасбеті мен бүйірлерінің бірінде орналасқан аспалы балкондар бар.

Дәстүрлі киімдері

Киімге қажетті материал мата, қой терісі, киіз, тері, шикі және хром, жүн жіптер жергілікті жерлерде шығарылды. XIX ғасырдан, әсіресе оның екінші жартысынан бастап, Гунзибтер, Дағыстанның басқа халықтары сияқты, пайда болған арзан зауыттық маталарды қолданды.

Ерлердің дәстүрлі киімі: қой терісінен жасалған бас киімдер, шалбар, жейде, бешмет, черкес пальто, қой терісінен тігілген тон, жағасы жоқ, астары бар, манжетсіз ұзын жеңді туника тәрізді жейде. Аяқ киімнің басым түрі табаны жүннен жасалған және ұштары иілген жүннен тоқылған өрнектелген етік болды. Сонымен қатар, гунзибтер шикі теріден тігілген жергілікті былғарыдан жасалған жұмсақ табаны бар етік киген. Ерлер белдіктеріне қанжар таққан.

Әйелдері жылы орамалдар мен шәлі орамалдар тақты. Көйлектер (туника пішінді, жең және жаға пішіндерінің әртүрлі комбинациялары бар) олардың сыртқы және іш киімдері ретінде қызмет етті. Көйлек астына ілгектері бар тігілген шалбар киді. Гунзиб әйелдері ішіктер немесе кеудеше кимеген. Күзгі киімі ұзын, қалың тоқыма жемпірлер болды. Жылдың кез келген уақытында әйелдер негізінен жүннен тоқылған етік киді. Олар еркектерден өрнектелген ою-өрнектің түрлі-түсті схемасымен және ұзындығымен ерекшеленді. Әйелдерде басқа да аяқ киім түрлері болды. ХІХ ғасырдың аяғына дейін ерлер мен әйелдер қыста қой терісінен шалбар мен көйлек киді. Әйелдер күміс жүзік, білезік, сырға, мойын мен кеудеге арналған зергерлік бұйымдар таққан. Бұл Кубачи, Лак және Авар күміс шеберлерінің зергерлік бұйымдары болды.

Қазіргі гунзибтер қала тұрғындары сияқты киінеді. Дәстүрлі костюм элементтері аға буын өкілдерінде кездеседі. Кейбір әйелдер матадан жасалған белбеу мен чүхта көйлек киеді. Ерлердің аяқтарында XIX ғасырдың аяғынан бастап күнделікті өмірге енген жұмсақ табаны бар хром етіктерді немесе орыс стиліндегі етіктерді көруге болады. Кейбір егде Гунзиб тұрғындары әскерилендірілген кесілген хаки костюмдерін киеді.

Дәстүрлі тағамдары

Гунзибтердің тамағы — ұннан жасалған және ет пен сүт тағамдары. Көкөністер мен жемістер сирек тұтынылды, оларды белгілі бір дәрежеде әртүрлі жеуге жарамды шөптер, жабайы жидектер алмастырды. Негізгі тағам арпа, қара бидай, бидай және жүгері ұнынан жасалған нан, хинкал түрлері, жарма ботқалары, сүт және пирогтар, сүзбе, ет, жеуге жарамды шөптермен толтырылған пирогтар, жаңа және кептірілген ет, май, сүзбе, ірімшік, жұмыртқа және т.б.

Фольклоры

Гунзиб халқының ауызекі халық өнері екі тілді: авар және гунзиб тілдерінде мақал-мәтелдер, мәтелдер, жұмбақтар, теңеулер, анекдоттар, әндер, балладалар, ертегілер, т.б. Күнделікті өмірде дәстүрлі идеялардың қалдықтары сақталған: зұлым рухтарға, шайтандарға, жындарға, бақсыларға, қоңырға, бақсылыққа, сиқырға және т.б.