Меншік және иемдену заңдары

Меншік және иемдену заңдары.

Меншік қатынастарын дұрыс түсіну үшін, оны иемдену қатынастарымен салыстыру қажет. Иемдену — затты меңгеріп алудың нақты қоғамдық әдісі. Иемдену осы берілген меншіктің және оның нақты түрлерінің негізгі, тамырлы белгісің құрайды. «Меншік» және «иемдену» деген түсініктерді ажыратып, әрқайсы жеке танып білу қажет: бұлардың жеке ұғымдар және экономикалық қатынастар жүйесінде өздерінін жеке орындары болады. Иемдену — көпдәрежелі күрделі әлеуметтік-экономикалық процесс. Ол шаруашылық өмірдің жүйесімен сәйкестікте болады және сонымен бірге дамиды. Алғашқы заманда адамдар көбінесе табиғат сыйларын жинап, аң мен балық аулап иемденген. Бара-бара екі типті шаруашылық қалыптасады — иемденуші (табиғаттың дайын сыйларымен айналысатын) және өндіруші шаруашылықтар. Әр елдердің экономикасындағы бұлардың рөлі бірдей болмаса да шаруашылықтың осы типтері бүгінгі күнге дейін сақталып келеді. Осы типтер өндірістің натуралдық және тауарлық формасын алуы, немесе, екеуінінде қасиеттерін қамтуы мүмкін. Сөйтіп, иемдену қатынастары өндіріс, болу және айырбаспен толықтырылған болады. Индивидуалдық өндірістің коғамдық өндіріске айналуы, иемденудің құрылымының күрделілігін одан әрі көтеріп күшейтеді. Иемденудін ең бастапқы кезеңін, қоғамның мақсаттарымен және оның ынталарымен байланыста болатын, өндіріс құрайды. Халыктың әр түрлі әлеуметтік топтары үшін, еңбек өнімдерін иемдену және табыс алу, осы жүйенің жекеленген жүйелері арқылы. Иемденудің нақты формалары арқылы, орындалады: аңшылық, балық аулау, өндіріс, айырбас және бөлу арқылы. Ал, табыстың өзі өнім жалақы, зейнетақы, пайда т.б. түрін алады. Иемденудің әдісі және оның формалары болады. Иемдену әдісіне, өндіріс әдісіне және айырбас пен бөлудің дамуында жүріп отыратын өзгерістер тұрақты өсер етеді. Ал иемдену формаларының, иемдену әдістерімен салыстырғанда, өзгерістерге икемділігі төмен болады. Кейбір жағдайда иемдену формалары, дамуы төмен сатыдағы өндіріс әдісінің дәрежесінде жасанды түрде тоқтап қалуы мүмкін. Иемдену әдісі меншіктің нақты түрімен сәйкес келмеуі мүмкін. Осындайда меншіктің объективтік зандары мен иемдену зандары әрекет етеді. Санкт-Петербургтың мемлекетгік экономика және қаржылар Университетінің ғалым-экономистерінің көзқарастары бойынша, меншіктің екі заңы және иемденудің екі заңы болады. Бұлар жұбымен, тығыз байланыста бола отырып әрекет етеді. Өзінің еңбегінің өніміне меншік заңы, меншіктің бірінші заңы болып табылады. Осыған сәйкес келетін иемдену заңы: еңбек — иемденудің тұңғыш әдісі. Бұл меншікті және оның бағасын жасайды. Меншіктің бірінші заңының негізінде натуралдық және жабайы тауар өндірісі әрекет етеді. Бұнда иемдену екі жақты жүріп отырады: тікелей еңбек арқылы және нарықтағы өз еңбегінің өнімінің айырбасы арқылы. Иемденудің осындай жағдайында, жасалған өнімге меншік, иеленушінің тікелей еңбегінен туады. Бұл еңбектік (еңбек жасаған) меншік болып табылады. Осы замандағы нарық шаруашылығының пайда болуы жалдама еңбек пен және капиталдың әрекеттерімен байланысты болады. Еңбектік жеке меншіктің капиталистік жеке меншікке айналуы, меншіктің бірінші заңынын екіншісіне — бөтен еңбектің өніміне меншік заңына — көшуінің негізінде өтеді. Енді бұған — екінші заңға — иемденудің басқа екінші заңы сәйкес келеді: тауар айналымы — ең бастапқы иемдену одісі. Ірі қоғамдық өндіріс осы зандарға негізделеді. Бұндағы иемденуде екі жақты жүреді, бірақ ол басқа формалар арқылы — тауар айналымы және табыстарды бөлу арқылы жүреді. Меншік заңының модификациясы қалай жүреді? Ұсақ өндіріс, индивидуалдық өндіргіш күштер жағдайында, жұмыскерлердің өндіріс шарттарымен тікелей қосылып, тіпті олардың бір-бірімен ұштасып, бірігіп кетуіне жол береді. Бұнда меншік заңы еңбек пен меншіктің бірлігіне негізделеді. Ірі өндіріс еңбек кооперациясының болуымен байланысты болады. Тарихи болмыс мынаны көрсетеді: ірі тауар өндірісі жұмыскерлердің мешіктен шеттетілуінің нәтижесінде пайда болған, бірақ олардың (жұмыскерлердің) жеке басының еркіндігін сақталады. Таңғалдыратын жой: осы процесс — өндірушілердің меншіктен шетгелуі — адамдардың еркіндігія, оларда меншіктің болуымен байланысты деп қаралатыны батыс елдерінде басталып, орын алған. Еңбек нарығын дүниеге әкелген ағылшын шаруалары. Олар XVI ғасырда өздерінің жерлерінен қуылған, олардың жерлері, тоқыма өндірісіне жүн қажет болғандықтан қойлардың жайылымына айналған. Меншіктің екінші заңы еңбектің меншіктен шектетілуіне негізделеді. Осы жағдайда жасалған өнімге меншік мәселесі қалай шешілмек? Экономикалық бағыттан (әңгіме еңбекке экономикалық күштеу туралы) бөтен еңбекті иемдену тек тауар мен ақша ағымдарының айналыс сферасы арқылы мүмкін болады. Сұраныс ұсыныстан артық болса, немесе, тауарлар мен қызметтердің бағасы жасанды түрде жоғары белгіленсе, эквиваленттер еместер айырбасталуы мүмкін. Осы жолмен өсімқорлық капиталы пайда болған. Айналым шығындары беталды жоғарылатылса, алыпсатарлық жағдайлар көпес капиталынан орын алады. Жалдама еңбекті өндіріс сферасында қолдану, қосымша өнімді, тұңғыш рет экономикалық заңдарды бұзбай, осылардың негізінде, иемденуге мүмкіндік берді. Тауар айналымы зандарында сәйкес, өнімді жасаған жұмыскердің тауар нарығында болуы міндет емес: нарықтың субъектері тауарлардың меншік иесі болады. Иемдену шарттары өзгереді. Алғашқы кезде өнімге иелік етудің негізін еңбек және өндіріс шарттарына өзіндік меншік болуы құрайтын еді. Енді өндіріс шарттарының иемденушісі болудың өзі жеткілікті болады: шеттелген жұмысшы күші капиталға жататын құрылымға айналып, жасалған өнім соның (капиталдың) туындысы ретінде қаралатын болады. Капиталға меншік, бөтен еңбектің «бөтендігінен» құтылуға және жаңа құнды иемденуге жағдай жасайды. Жаңа құннын мөлшері, тауар айналымы зандарын бұзбай, жұмысшы күшіне төлеген ақшалай эквиваленттен артық, жоғары болады. Еңбек арқылы иемденудің орның, айналым арқылы иемденудің басқаны, жұмыс істейтін индивидтердің меншігі түрінде пайда болған жеке меншікті, капитал жасаған меншікке айналдырады. Меншіктің формасы бұрынғыдай болса да, оның мазмұны өзгеше болады. Иемдену сипатының өзгеруі, меншіктің бір формасының ішінде оның әр түрлі екі заңы және, бұларға сәйкес, иемденудің зандары әрекет ете бастағанын көрсетеді. Тауар өндірісіндегі айналым иемденудің жалғыз формасы болмасада, негізгісі болып табылады. Бұл индивидуалдық және жалпы жеке меншік болуымен белгіленеді. Егер өндірісте жалпы, біріккен капитал пайдаланылған болса, онда айналым арқылы иемденген қосымша өнім, капиталға меншігі барлардың арасында бөлінеді. қажетті өнім, жалақы түрінде жалдамалы жұмыскерлердің қарамағына түседі. Бұдан әрі табыс екінші, үшінші, т.т. бөлінуден өтеді. Жалпы меншіктің субъектері бір-бірімен иемденушілер болып қатынасқа түседі. Бұл жағдайда жеке иемденудің негізгі формасы бөлуге көшеді. Бірақ осы процеске меншіктің формасы өзгешелік енгізеді. Егер бұл жеке меншік болса, онда айналым арқылы иемделініп қойған қосымша өнім бөлініске түседі. Бөлудің өлшемінің қызметін капитал атқарады: субъектінің жалпы табыстағы үлесі, оның индивидуалдық капиталының салымының мөлшерімен белгіленеді. Қоғамдық меншіктің субъектерінің осы меншікке құқықтары тең болады. Осы жағдай табысты бөлу принципін белгілейді. Бұнда бөлудің өлшемі қызметін еңбек атқарады. Бөлудің мына принципі жүзеге асырылады: еңбек адамдар өмірінің негізі, сондықтан бөлу еңбекке сәйкес жүргізілу керек. Бұнда айналым арқылы жүзеге асырылатын иемдену, иемденудің екіншілік дәрежелі, туынды формасы болып табылады.

Меншіктің түрлері және шаруашылық жүргізудің формалары

Меншік пен иелену қатынастарын, олардың өзара байланыстарын танып білу өз кезегінде, меншіктің формалары мен түрлерінің арасындағы айырмашылықтардың белгілерін және меншіктің бір түрінің екіншісіне айналу механизмін білуге жол ашады. Бірақ меншіктің қандай түрінің шаруашылық жүргізудің қандай формасын тілейтіні, меншік иелері мен басқа біреулердің меншігін пайдаланушылардың арасында қандай қатынастардың орын алатындығы, әлі мәлім болмайды. Осыларды білу үшін иемдену, пайдалану және жарлық ету қатынастарының мазмұнымен танысу қажет. Иемдену, біріншіден, толық меншік емес, және, екіншіден, иемдену қатынастарындағы меншіктің объектері тікелей иелік ететін объекті болып емес, олар иемдену қатынастарында шаруашылық жүргізудің шарты болып қатысады. Сондықтан иелену қатынастары жүйесіндегі иемдену, пайдалану жарлық ету меншікпен белгілен- ген туынды екіншілік қатынастарды көрсететін, өндіріс шарттарына меншігі барлар 'мен шаруашылық жүргізуші субъектердің арақатынастарын көрсететін категориялар болып табылады. Мыса- лы, банкир өнеркосіпшіге несиеге ақша капиталын береді. Бұл жағдайда банкирдің капиталға меншігі сақталады, ал онеркәсіпші капиталдың пайдаланушысына айналады. Ол несие үшін банкирге қолданған капиталға төлем ретінде, қарыз процентін өзінің табысынан төлеуге міндетті болады. Осы тәрізді лизинг (жабдықтар, техника арендасы), ғимараттар, пәтер, жер т.б. арендасы туралы келісімдер жасалады. Осы келісімдердің барлығына ортақ жалпы шарт — олардың белгілі мерзімге жасалуы. Иемденуші заттардың уақытша қожасы, иемденушісі болып табылады. Иемденудің меншіктен бөлінуі шаруашылық жүргізу практикасынан туып, экономикалық өмірдің даму дәрежесінің жоғары формаларына көшудің маңызды шартына айналады. Иемдену болмысы құқықтық келісім түрінде бекітіледі. Меншік қатынастарын иемдену қатынастарымен алмастыруға бола ма? Тарихқа сүйенсек, экономикалық қатынастардың қалыптасу кезендерінде, меншік әлі болмағанда, иемденудің болғаны анық. Мысалы, Ресейде ұзақ уақыт бойы жерге жеке иемдену болсада, оған жеке меншік болмаған. Бірлестік (қауымдық) және жеке мұрагерлік (княздардың, боярлардың вотчиналары) жер иемдену болған. Монастырлерге жер учаскелері мәңгілік бөлінбес пайдалануға берілген. XV—XVI ғғ. бос жерлерге, соңынан ел орналасқан жерлерге жарлық ету құқы жоғарғы үкіметке көшеді. Осылай жерге мемлекеттік меншік пайда болады. Йемдену, меншікпен салыстырғанда, қатынастын, жабайы түрі. Бүгінгі жағдайда, меншіктің екі формасының даму дәрежесінің нәтижесінде иемдену меншік қатынастарына кіріп, жабайы қатынас түріне ие болды. Егер меншік объектісі болып отырған заттың екі қасиетті — құны (бағалылық) және тұтыну құны (пайдалылық) болатынын еске алсақ, меншік пен иемденушінің арасындағы айырмашылық айқын көріне түседі. Заттың осы қасиеттері, оны шаруашылықта пайдаланғанда, өздерін әрқилы көрсетеді. Сондықтан, олар әр түрлі субъектілердің иемдену объектісі бола алады. Иемденушінің меншігінің айырмашылығы: ол оның затты тұтынуға меншігінің болуында, ал заттың осымен қатар бағалылығына оньщ меншігі болмайды. Бұл айырмашылық меншік иесінің типтерін және меншік құқын айқындауда маңызды рол атқарады. Меншік иелері үш типке болінеді:

1. Потенциалдық (мұрагер) меншік иесі. Бұлар иемденуге кіріскенде ғана нақты ақиқатты меншік иесіне айналды. Осы жағдай құқық актісімен бекітіледі.

2. Меншік иесі заттың тұтынушысы (иемденуші). Иемденуші меншіктің толық иесі емес. Ол заттың тұтыну құнына бағалылығына емес, жарлық етеді. Сондықтан иемденуші затты сата алмайды, оны өсиет арқылы өткізбейді, залогқа (кепілдікке) сала алмайды, сыйлық етіп жұмсай алмайды. Бірақ оның, бөтен меншікті өзінің тікелей міндетіне сәйкес пайдалануға толық құқы болады: өндірістік немесе өндірістік емес мақсатта қолданады. Иемденуші осы затты қолдану нөтижесінде жасалған заттың, өнімінің қызметтердің меншік иесі болады. Сонымен қатар, иемденуші, келісімге сәйкес, өзіне түскен табыстың бір бөлігін меншік иесіне беруге тиісті.

3. Толық меншік иесі. Бұл заттың бағалылығының және оны тұтынудың меншік иесі; меншікті иелігінен шығарып, оны басқа субъектіге беруге, өткізуге құқы болады. Нақты меншік болып анықталатын тұтыну, меншікке толық иеліктін өлшемі қызметін атқарады. Қолдануы болмаған меншік иесіз меншік деп аталады. Меншіктің тұтынылмауы меншік құқының толык жойылғанының дәлелі болып саналады. Толық меншік иесінің өзі, заттардың пайдалылығын өзі қолданып өндіріс жүргізе алады. Технология жағынан бұл әрекет тек ұсақ өндірісте ғана мүмкін болады: шаруалардың шаруашылығында, қолөнерінде, қызметтер сферасында, т.б. Ірі қоғамдық өндірісте, әдетте меншік шаруашылықпен айналысатын субъектердің пайдалануына беріледі. Бұл жағдайда меншіктін бір объектін екі субъект иемденеді, бұлардың өкілеттігі ажыратылады: меншік иесі заттың құнына (бағалығына) жарлық жүргізеді, иемденуші заттың пайдалылығын қолданып өндіріс жүргізеді. Бұлардың әрқайсына меншік табыс әкеледі. Шаруашылық этикасы меншіктің осы екі типтерінің әрекеттерін ажыратып бөліп жүргізілуіне сүйенеді. Қоғамдық сипат алған өндірісте оны өндірісте жиынтық жұмыскер жүргізеді, шаруашылық өмірдің басты фигурасы болатын меншік иесі емес, иемденуші болады. Ол акционерлеу, несие, аренда, лизинг арқылы өндіріске тартылған бөтен меншікке жарлық етеді. Меншік қатынастары мен шаруашылық жүргізу әрекеттерінің үйымдастыру формаларының арасында диалектикалық байланыс болады. Бір жақтан, экономиканың құрылымы меншік құрылымына әсер етеді. Оның (меншіктің) түрлерінің көп болуын белгілейді. Екінші жақтан, шаруашылық әрекеттерінің формалары, меншік объектерін пайдалану туралы қатынастармен және өндірістің техникалық даму дәрежесімен белгіленеді. Меншіктің бір формасының, немесе, бір түрінің негізінде, бәсекелестіктің шарты болып табылатын, шаруашылық жүргізудің әртүрлі формалары қалыптасуы мүмкін. Демек, жеке меншіктің әртүрлерінің негізінде индивидуалдық өндіріс және бірлескен өндіріс жүріп отыра алады. Бірлескен өндірістің ұйымдастыру жұмысында икемділігі мол, және капиталды шоғырландыруда мүмкіндігі зор болады. Жалпы меншіктің әр түрлерінің негізінде шаруашылық жүргізудің бірнеше формалары болуы мүмкін: мұрагерлік иемденуге беріліп отыратын жердегі шаруа қожалығынан, экономиканың мемлекеттік секторындағы концернге дейін. Қазақстан Республикасындағы меншіктің көптүрлілігін жоғарыдағы сурет көрсетеді.