Эоцен кезеңі

Эоцен кезені – палеоген немесе үштік кезеңнің 35 – 56 млн. жылдар аралығын алып жатқан бөлігі. Эоцен кезенінде құрлықтардың көп жерін басып жатқан теңіз суы азайып, континенттік құрғақ, ыстық климат орын ала бастады. Тетис теңізінің деңгейі төмендеуінен Қазақстанның солт.-батысында Азия мен Еуропаны жалғастырған “Торғай көпірі” пайда болды. Осы кезде Азия мен Еуропа арасында жануарлардың алмасуына мүмкіндік туды. Қазақстан жерінің көпшілігін субтропик. ормандар алып жатты. Эоцен кезені жануарлар арасынан сүтқоректілерге қолайлы заман болды. Мезозой дәуірінің соңында және кайнозойдың басында пайда болған алғашқы сүтқоректілердің кейбір топтары даму шегіне жетіп, біразы жойылып кетті. Қазіргі кезде көп таралған дара және жұп тұяқты жануарлардың арғы тегі осы Эоцен кезенінде дамыды. Қазақстанда Эоцен кезенінде тіршілік еткен жануарлардың қалдықтары Зайсан ойпатының қазба қалдықтарынан, Қабанбай а. маңындағы Шынжылы өз-нің бойынан және Жаркенттің батысындағы Ақтау шатқалынан табылған. Бұл кезеңдегі мүйізтұмсықтардың, тапирлердің, хеликотерилердің, бронтотерилердің, т.б. тұяқты жануарлардың көптеген түрлері Қазақстан жерінен табылып зерттелген. Б. Байшашов

Дереккөздер

<references>