Мал атаулары[1] - төрт түліктің (жылқы, түйе, сиыр, қой-ешкі) жасына, жынысына, жұмысқа пайдаланылуына қарай халықтың малдарға қойған аттары.

Биелер

Кіріспе

өңдеу

Мал көшпелі қазақ елінің тұрмысында ғасырлар бойы мінсе - көлік, жесе - тамақ, ішсе - сусын, кисе - киім болды. Сондықтан өмір бойы етіне, сүтіне, терісіне, жүніне, күшіне қараған ел малды бағым-күтімін келістіріп, қастерлеген. Халықтың төрт түлікке байланысты тудырған мақал-мәтелдері мен ән-күйлері де, өлең- жырлары мен аңыз-ертегілері де, мысалдары мен қиссалары да көп. Ертедегі діни сенімдеріне орай қазақтар әр түліктің тәңірісі, иесі, қамқоршысы болады деп түсініп, түйені - Ойсылқара, жылқыны - Қамбарата, сиырды - Зеңгібаба, қойды - Шопаната, ешкіні - Шекшеката деп кие тұтқан.

Мал атаулары

өңдеу

Жылқыда

өңдеу
Толық мақаласы: Жылқы

Ірі қарада

өңдеу

Түйеде

өңдеу
  • 1 жасқа дейінгі төл - бота;
  • 1 - 1,5 жастағысы - буыршын (ұрғашысы - бұзбаша) деп аталады;
  • піштірілген еркек түйе - атан, қосөркешті еркек түйе - бура, сыңар өркештісі - үлек;
  • қос өркешті (айыр) және сыңарөркешті (нар) түйелердің алғашқы ұрпағын - қоспақ (біртума), екінші ұрпағын - балқоспақ, үшінші ұрпағын - мырзақоспақ;
  • тұңғыш ботайлайтынын - қаймалы, одан әрі боталай беретінін - інген, нардың ұрғашысын - аруана дейді.

Қой түлігінде

өңдеу

Ешкіде

өңдеу
  • 6 айға дейінгі төл - лақ, сол жылы лақтағаны - шыбыш;
  • 2 жастағысы (тұңғыш лақтайтыны) - туша;
  • піштірілген еркегі - серке;
  • піштірілмегені - теке.

Дереккөздер

өңдеу
  1. ҚазССР. Қысқаша энциклопедия, 2-том. Алматы - 1987.