Қалижан Нұрғожаұлы Бекхожин

Қалижан Нұрғожаұлы Бекхожин (15 желтоқсан 1913 жыл, Павлодар қаласы, Павлодар облысы – 2 қазан 1990 жыл, Алматы қаласы) — ақын, драматург, аудармашы, Қазақстанның халық жазушысы (1986), мемлекеттік сыйлықтың иегері.

• Қазақ педагогикалық институтын бітірген (1938).
• Ұлы Отан соғысына қатысқан.
• 1938 жылдан соғысқа аттанғанға дейін Қазақстан комсомолы ОК-нің баспасында, Қазақстан жазушылар одағында, Тіл және әдебиет институтында, соғыстан кейін Тіл және әдебиет институтында, Қазақстан жазушылар одағында жұмыс істеді.
• 1949 жылдан шығармашылық жұмыста болды. Алғашқы лирикалық туындыларында замандастарының қиындыққа толы күрделі өмірін жырлады.

Қалижан Бекхожин
Қалижан Нұрғожаұлы Бекхожин
Туған кездегі есімі	Қали Мұхаммед
Туған күні	15 желтоқсан 1913 (1913-12-15)
Туған жері	Павлодар, Семей облысы, Ресей империясы
Қайтыс болған күні	2 қазан 1990 (1990-10-02) (76 жас)
Қайтыс болған жері	Алматы, Қазақ КСР
Азаматтығы	КСРО
Ұлты	Қазақ
Мансабы	Ақын, Драматург, Аудармашы, Сыншы
Шығармашылық жылдары	1938 – 1980
Жанры	Өлең, Поэма, Тарихи поэма, Пьеса
Шығармалардың тілі	Қазақ тілі
Дебюті	Балтабай
Марапаттары
Сыйлықтары	Қазақ КСР Мемлекеттік сыйлығы

Абаймен сырласу

«Абаймен сырласу» («Қазақ әдебиеті», 1972, 18 ақпан) атты өлеңіңде Бекхожин ұлы ақынның қазақ әдебиет тарихындағы орны мен маңызына тоқталады. Бүгінгі ақындығымыздың жай-күйін талқылаған ақындар жиынын тілге тиек ете келіп, қабырғадағы суреттен қараған Абайға сұрақ қояды:

«- Абай аға,
Дауымыз жақпады ма?
Мұрамыз жоқ
Өзіңдей баптануға -
Жыр шіркінді
Түйдектеп жазамыз да
Асығамыз
Жарыла мақтануға».

Бұдан кейін жазық далада асқар таудай болып дара тұрған, даналық биігіндей Абайдың дарабоз даңқы мадақталады. «Абаймен сырласу» өлеңінің мәні мұнымен ғана тәмәмдалмайды. Бекхожин қазіргі заман поэзияға ауыр жүк артып отырғанын ескерте келіп, бізге бір емес, жүз Абай қажеттігін мойындайды. Ол Абай жөнінде бірнеше мақала жазған. Оның Абай аудармаларын сөз ететін

• «Лермонтов және Абай» («Социалистік Қазақстан», 1939 ж., 15 қазан),
• «Абай және Крылов» («Сталин туы», 1939, 15 тамыз) деген мақалалары жарияланған.
• «Абай және біздер» («Лениншіл жас», 1939, 23 маусым),
• «Ақын, жыраулар өнері - халқымыздың қасиетті қазынасы» («Қызыл ту», 1945, 30 қаңтар),
• «Абай - гуманист» («Ленин туы», 1945, 21 шілде;
• «Жаңа ауыл», 1954, 19 тамыз),
• «Қазақ ағартушылары туралы соны деректер» («Қазақстан мұғалімі, 5 мамыр),
• «Толғанта беретін тақырыптар» («Қазақ әдебиеті», 1959, 10 көкек),
• «Қазақ халқының ұлы ақыны - Абай» («Коммунист», 1940, № 9) тағы басқа мақалаларында абайтану мәселесі жан-жақты сөз болады.
• «Абай және абайшылар» («Екпінді», 1940, 28-29 мамыр) мақаласында Бекхожин әдебиетшілер Ә.Жиреншин мен Е.Ысмайыловтың «Социалистік Қазақстан» газетінде жарияланған (1940, 6 маусым) «Қазақ халқының ұлы ақыны» деген материалындағы жаңсақ пікірлерге тойтарыс береді. Бекхожин 6 класс оқушыларына арналған әдебиеттік оқу кітаптарына (1941-1951) арнап Абайдың өмірбаянын жазды.

Еңбегі

Бекхожинге «Менің замандастарым» кітабы үшін Қазақ КСР- інің Абай атыңдағы Мемлекеттік сыйлығы берілді (1978). Өрен ұрпақты Отаншылдыққа баулу үшін "Жусан" поэмасын жазды. Кіршіксіз махабаттың адам жанын қанщама асқақтататын білгісі келген бозбала мен бойжеткен "Мариям Жагорқызын","Әппақнаманы" тауып оқиды. 1938-1939 жылдары

• «Партизан Балтабай» («Кек»),
• «Орман қызы»,
• «Ақсақ құлан» атты үш дастан жазған.
• «Орман қызы» Қазақстан Орталық комсомол комитеті жариялаған бәйгеде жүлде алған.
• 1939 жылы аты шулы Кенесары, Наурызбайды мадақтайтын «Батыр Науан» атты поэма жазған, кейін 1950 жылдары осы поэмасы үшін қуғын көрген, кітаптарын шығаруға тыйым салынған.