Ә (кирил)

Ә — қазіргі қазақ алфавитіндегі екінші әріп, ауыздың мол ашылып, тіл мен иектің төмен түсуінен пайда болатын жіңішке ашық дауысты,езу дыбысының таңбасы. Ә - А мен Е нің арасындағы бір дыбыс. Көп әліпбилерде Ә әрпі Е нің қасында қойылған. Бұрыңғы Қазақ әліпбилерінде де Ә Е - ден кейін тұрған. Көбінесе сөздің бірінші буынында қолданылады, екінші буында "А" фонемасымен ауысып, акустика жағынан көмескіленеді. Сондықтан қазақ тілінің жазу жүйесі бойынша екінші буында Ә дудамал естілгенде А жазылады (мысалы, кітап, Сәбира). Ә негізінен араб, парсы тілдерінен енген сөздердің бірінші буынында айтылады. Соған орай, қазақ тілінде, кейбір түркі тілдерінде Ә дыбысының қалыптасуы шығыс тілдерінен келген сөздердің артикуляциялвқ ыңғайласуына байланысты деген пікір бар. Алайда әкел (алып кел), әпер (алып бер) тәрізді сөздердің құрамындағы Ә - ассимиляцияның нәтижесі. Ә қосымшалар құрамында қолданылмайды[1][2].

Cyrillic letter Schwa.svg
  Қазақ кирил әліпбиі  
Аа Әә Бб Вв Гг Ғғ Дд
Ее Ёё Жж Зз Ии Йй Кк
Ққ Лл Мм Нн Ңң Оо Өө
Пп Рр Сс Тт Уу Ұұ Үү
Фф Хх Һһ Цц Чч Шш Щщ
Ъъ Ыы Іі Ьь Ээ Юю Яя
Keyboard KAZ.png

Басқа тілдердің әліпбилерінде қолдануы:Өңдеу

КириллицаӨңдеу

Әліпби IPA
қазақ әліпбиі 2 æ
татар әліпбиі 2 æ
башқұрт әліпбиі 40 æ
қалмық әліпбиі 2 æ
дунган әліпбиі 8 ɤ
әзірбайжан әліпбиі 7 æ
түрік әліпбиі 36 æ
кето әліпбиі 33 -
күрді әліпбиі 8 ɛ
абхаз әліпбиі

ДереккөздерӨңдеу

  1. Қазақ Совет энциклопедиясы/Бас редакторы М.Қ.Қаратаев - Алматы, 1972, 2 том
  2. Кеңесбаев І., Мұсабаев Ғ., Қазіргі қазақ тілі. Лексика. Фонетика, А., 1962